Απαγορευμένοι έρωτες

κεφάλαιο 1

Ξυπνάω σε ένα δωμάτιο.Δεν είναι το δικό μου.Έχει ασπρους τοίχους και εγω βρίσκομαι ξαπλωμένη σε ένα κρεβάτι στο κένρο ρου δωματίου και γύρο μου υπάρχουν διάφορα μηχανίματα.Πως βρίσκομαι εγώ εδώ??Το μόνο που θυμάμαι είναι ότι τρακάραμε εγώ και οι ονείς μου με το αυτοκίνητο ενώ πηγαίναμε στο αεροδρόμιο.Δίπλα μου είδα τη γιαγιά μου και τονν αδερφό μου να κλαίνε.Γιατί κλαίνε έγινε τίποτα κακό??Και γιατί ήρθε απο το Λονδίνο ο Αλέξης??

''γιαγιά...Α-αλέξη??''είπα με τρεμάμενη φωνή

''αγάπη μου επιτέλους ξύπνησες''είπε η γιαγιά μου και ήρθε κοντά μου

''αδεφούλα επιτέλους ξύπνησες''είπε ο Αλέξης και ήταν το μόνο που είπε

''που είμαι ??''είπα αλλά μόνο η γιαγιά μου απάντησε

''στο νοσοκομείο αγάπη μου.Τρακάρατε με το αμάξι εσύ και οι γονείις σου''μου είπε

Και τότε μάλλον κατάλαβα γιατί κλαίγανε...''η μαμά και ο μπαμπάς που είναι???''είπα σοκαρισμένη αλλά δεν πήρα απάντηση και τώρα κλαίγανε και οι δύο

''γιατί δεν απαντάτε και γιατί κλαίτε???''

''αγάπη μου οι γονείς σου π-πέθαναν''είπε η γιαγια με τρεμάμενη φωνή και άρχισε να κλαίει περισσότερο''μόνο εσύ σώθηκες''συνέχισε

πλέον σοκαρισμένη είπα''δεν μπορεί...γιατί σε έμένα???''και μετά άρχισα να κλαίω.Δεν γίνεται αυτό.Όχι σε εμένα δηλαδή.Γιατί γαμώτο,γιατι....

''Άννα θα το περάσουμε μαζί αυτό...θα δεισ όλα θα αλλάξουν.Θα το ξεπεράσουμε''είπε ο Αλέξης

''πως ρε Αλέξη χάσαμε δυο από τους σημαντικότερους ανθρώπους της ζωής μας''είπα μέσα στο κλάμα μου''αφήστε με λίγο μόνη μου''συνέχισα.

''πάμε να φωνάξουμε τον γιατρό και θα σε αφήσουμε μόνη σου''είπε η γιαγιά και βγήκε έξω με τον Αλέξη.Μετά από λίγα λεπτά ήρθε ο γιατρός,με εξέτασε και με άφησε να κοιμηθώ.Αλλά σκευτόμουν συνέχεια τους γονείς μου και τις στιγμές μας...στο τέλος κοιμήθικα....

............................................................

Ξύπνησα από τις λιγοστές ακτίνες του ήλιου που περνούσαν απο το παράθυρο του νοσοκομείου.Έτριψα τα μάτια μου και τότε μπήκε στο δωμάτιο ο αδερφός μου.

''καλημέρα..πως είσαι σήμερα??''μου είπε

''καλημέρα...εμ καλά''έκατσε στη καρέκλα δίπλα από το κρεβέτι μου και επικράτησε ησιχία..

''εμ..Αλέξη πότε ήρθες από το Λονδίνο??''ρώτησα..

''μόλις έμαθα για το ατύχιμα πήρα το πρώτο αεροπλάνο και ήρθα...την επόμενη μέρα έγινε η κηδεία τους και περιμέναμε να ξυπνήσεις...''μου απάντησε