Genç kadın kapıdan içeri giren kedisin üzerine atlamasıyla uyandı. Gülümsedi, yan taraftaki telefonunu alarak saate baktı. Kısa bir süre sonra yataktan kalkarak banyoya yöneldi, elini yüzünü yıkadıktan sonra yavaş ve ağır adımlarla mutfağa gitti.
"Eylem, nerdesin sevgilim."
Kahvesini alarak salonda televizyonun karşısında ki koltuğa oturdu. Telefonunu eline alarak sevgilisinden gelen mesaja baktı, gülümseyerek cevap yazmaya başladı
"Evdeyim Fethi."
Kısa süre sonra kapı çaldı, genç kadın elindeki kahvesini sehpanın üzerine bırakırken kapıya doğru yöneldi. Delikten bakarken kapıda kimsenin olmaması endişelendirmişti.
"Allah Allah ben bir şey sipariş etmedim ki."
Genç kadın kapının önünde duran kargo paketini eline aldı, kapıyı kapatarak salona ilerledi.
Kargonun üzerinde herhangi bir şey yazmaması daha da endişelendirmişti genç kadını. Cesaretini toplayarak kutuyu açtı, şaşkın gözlerle bakarken kısa süre içinde kendisini toparladı. Kutunun içindeki küçük kâğıt parçasını eline aldı. Üzerinde tüm arkadaşlarının resmi ve ortada kendisi vardı..
"Fethi iyiyim ben."
Genç kadın saatler sonra sevgilisinin kendisini almaya gelmesi ile dışarı çıkmıştı. Küçük ve tatlı bir kafeye oturmuşlardı, düşüncelere dalan Eylem, sevgilisinin ona bir çok kez iyi misin sorularına maruz kalmıştı.
"Pek iyi durmuyorsun ama."
Genç adam sevgilisi için endişelenirken içi içini yiyordu. Uzun zaman sonra Eylem'i ilk defa böyle görüyordu. Gergindi Eylem, düşünceliydi belki de bir şeyler saklıyordu genç adamdan. Pek üzerinde durmak istemedi Fethi, hesabı ödeyerek kafeden ayrıldılar.
"Seni eve bırakayım bende kışlaya geçerim." Genç adam bu cümlesini iki defa tekrarladıktan sonra genç kadına döndü.
"Eylem bir şey var ve sen bana söylemiyorsun!" Sesi istemsizce yüksek çıkınca genç kadın Fethi'ye döndü. Soran gözlerle sevgilisine bakarken ellerini Fethi'nin ellerinden ayırdı. "Özür dilerim." Fethi Eylem'e döndü tekrar ellerini birleştirdi demin olduğu gibi fakat bu sefer konuşan Eylem'di.
"Kargo geldi sabah, gönderini belli değil içinden tim ve kızların fotoğrafı çıktı ben elimde silahla ortada bekliyordum. Silah size karşı dönüktü Fethi.."
Fethi Eylem'i eve bıraktıktan sonra kısa bir süre yanında kaldı. Daha sonra Ateş'in araması ile evden ayrıldı.
Nazlı ve Bahar beraber bir şeyler yapmak için plan yaparken Nazlı Eylem'i aradı. Bahar ile yaptıkları planı anlatırken sesi oldukça heyecanlıydı.
"..İşte sonra alışveriş merkezine gideriz."
Nazlı telefonun ucunda duraksadı
"Ay dur, Karabayır'da alışveriş merkezi yok ki." Eylem gülümsedi, kısa süre sonra gülümsemesi kahkahaya dönüştü, telefonun diğer ucundan Bahar ve Nazlı'nın kahkaha sesleri Eylem'i nedensizce mutlu ediyordu.
"Siz gidin, ben bugün biraz dinlenmek istiyorum."
"Ama Eylem.."
"Nazlı gerçekten kafamı dinlemeye ihtiyacım var."
"Biz gelelim oraya o zaman."
"Gerek yok siz planınızı uygulayın iyi eğlenceler."
Fethi ve tim dinlenme odasında otururken Fethi bir anda yerinden kalktı, Ateş'e kaş göz işareti yaparak kendisini takip etmesini isterken Ateş'te yavaşça yerinden kalkarak Fethi'nin peşinden gitti.
"Hayırdır Dayıoğlu?"
Fethi ve Ateş kışlanın bahçesindeki banklardan birine oturdu. Fethi endişeli bakışlarıyla yerdeki çizgilere bakarken Ateş soran gözlerle Fethi'ye bakıyordu.
"Eylem'e bir kargo gelmiş sabah, içinde herkesin resmi varmış ortada Eylem ve elinde silah, silah bize dönükmüş Ateş."
Fethi son kelimelerini Ateş'e bakarak söylemişken bu sefer Ateş'in bakışları yerdeki çizgilerdeydi.
"Ateş kim niye yollar böyle bir şey."
"Bilmiyorum Fethi ama bu önemli bir şey."
"Evet, kimseye söyleme lütfen. Zamanı gelince Eylem söyler."
Ateş'in gözleri bu sefer Fethi'ye doğru kaydı. Fethi elleriyle oynarken gerginlik seviyesi oldukça fazlaydı. Ateş elini Fethi'nin omzuna atarken birbirlerine baktılar.
"Korkuyorum Ateş Eylem'e, size, kızlara bir şey olmasından korkuyorum."
"Korkma kimseye bir şey olmayacak. Olursa da ne diyoruz Vatan Sağolsun."
Ertesi Gün
Fethi ve Ateş sabahın erken saatlerinde kışladan ayrılarak Eylem'in evine doğru ilerlediler. Yolda ki pastaneden poğaça alarak evin kapısını çaldılar. Dakikalar sonra Eylem uykulu gözlerle kapıyı açarken Ateş hızlıca içeri girdi, mutfaktaki masanın önünde duran sandalyeye oturdu.
"Hadi ya çok açım."
Fethi ve Eylem birbirlerine bakıp gülümserken ikisi beraber mutfağa ilerledi.
"Ateş biliyor mu?"
Ateş çatalında ki lokmayı ağzına atırken bir şeyler söylemeye çalışıyordu.
"Anlamıyoruz seni salak, evet biliyor dün anlattım."
Herkes gülümserken bir anda etraf ciddileşti. Eylem Ateş'e döndü.
"İstihbarattan araştırdım ama bir şey çıkmadı."
Cümlesini bitirdikten sonra gözleri Fethi'ye kaydı.
"Eylem bence uzun bir süre kışlaya gelme, senin iyiliğin için sevgilim."
Eylem'in yüzü daha da ciddileşirken Fethi'ye ölümcül bakışlar attı
"Ev daha tehlikeli Fethi, tek başımayım. Kışlada siz varsınız operasyonlarda da hep beraberiz zaten."
"Bencede ev daha tehlikeli."
Eylem ve Fethi Ateş'e bakarken Eylem gülümseyerek yumruklarını tokuşturmak üzere elini Ateş'e uzattı.
"Siz varya çok fenasınız. Pis istihbaratçılar."
Eylem ve Ateş birbirlerine bakıp kahkaha atarken Fethi cümlesine devam etti
"Ya siz niye böylesiniz ya."
Saatler sonra Eylem Nazlı'yı çağırmış dörtlü grup salonda oturup sohbet ediyordu. Kapının çalması ile kısa bir sessizlik oluştu, Eylem ayağa kalkarak kapıya ilerledi. Delikten baktığında yine kimseyi görmemişti kafasını salona çevirdi herkes Eylem'e soran gözlerle bakıyordu. Eylem kapıyı yavaşça açtı ve yerde duran kargo paketini eline aldı. Kapıyı kapatarak salona ilerledi.
"Yine kargo ve gönderen belli değil."
Eylem cümlesini tamamladıktan sonra yere oturdu. Fethi ilk olarak Eylem'in yanına otururken Ateş ve Nazlı'da yavaşça yere oturdular.
"Bu ne?"
Nazlı soran gözlerle etrafa bakarken Ateş Eylem'e anlatayım mı diye soran gözlerle baktı Eylem'den onayı alınca Nazlı'ya olayı anlattı.
"Açıyorum."
"Hadi dayıoğlu merak ettim ya."
"Ateş ne meraklısın, aç sevgilim hadi."
Eylem paketi yavaşça açarken içinden yine bir kâğıt çıktı. Eylem kâğıdı elini alıp dikkatlice incelerken kâğıtta yine herkesin fotoğrafı vardı ama bu sefer ortada duran Eylem silahını Nazlı'ya çevirmişti.
