Neden ağlıyorsun?
Hepsi senin suçundu.
Neden ağlıyorsun?
Hak ettiğini kazandın.
Eve dönemiyordum.
Gözyaşlarını sıkı tut.
Herkesi ikna et iyi olduğuna.
Ama nefes alamıyordum.
Gözyaşlarını sıkı tut.
Ruhunu sakla onlardan.
Omurgalarım kırıldı.
Gerçeği sakla onlardan.
Bir gün ölümüne yol aldım.
Arkada bir not diyor: "Ben iyi olacağım."
O günlerden sonra hayat devam etti.
Keşke orada bitseydi.
Burada yaşamaya dayanamıyorum.
Orada yaşamaya dayanamıyordum.
Hayalimi düşleyip sabrederken,
Benimle oyun oynuyordu.
Dengeyi kaybediyorum.
Doğruyu unutuyorum.
Acılar katlanıyordu.
Hastalıklı beyinleriniz beni hastalıklı bir insan yaptı.
Gözyaşlarına boğuluyorum.
Bu his nasıl anlatılır?
O terk edip gitti anıları.
İçlerinde tek başına yaşıyordum.
O artık sağlıklı.
Ama ben burada yaşayamıyorum.
Bu fedakarlık...
Kendimden vazgeçmeme neden oldu.
Ve hala onun gözünde suçluyum.
Ve hala ayrı yazıyor "hoşça kal"ı.
Ve hala içimde saklı...
O günlerin acısı.
Umudumu çaldın.
Hayatımı çaldınız.
Benden uzak durun.
Hayalimi çaldın.
En güzel duygularım...
Tıpkı şimdiki gibi,
Dudaklarım buruştu.
Ağlamaya başladım.
O zaman yumuşardın.
O zaman çok geç kaldın.
O zaman anlamazdın.
Tamamen parçalandım.
Senin acınla canım yakıldı.
Yalnızlıkla sınandım.
Yalancılıkla suçlandım.
En sevdiğim tarafından yakıldım.
Yere yığıldık.
Rüyalarda sarıldık.
Bu zamandan haberin bile olmayacak.
Duyguları içimden çıkardım.
Bu boşlukta birkaç şarkı...
Tüm bu yaşadıklarım...
Nefret gözlerime bir alev kazandırdı.
Nefret dünyamı sardı.
Nefret hissettiğim tek duygu.
Tamamen huzurumu kaybettim.
Bir karmaşanın içinde...
Tamamen yolumu kaybettim.
Bir kurşun...
Tüm sesleri kesti.
Şehri al, yan içinde.
Beni yaralayamaz artık kimse fakat...
Tamamen huzurumu kaybettim.
İlaçların tam vakti.
-sonbahar ışıkları
