niet 1 maar 2!

21. pizza

~Sannes pov~

Ik heb zo'n zin in pizza eigenlijk.
'Okay zullen we avond eten want ik weet niet hoe het zit met jullie maar uh ik heb wel trek!' Zegt Milo en ik moet een beetje lachen. 'Ja waar heb je zin in Milo?' Vraagt Marit. 'Uhhhh pizza ofzo!' Zegt die. 'Dan bestellen we dat! Jij ook pizza San?' Vraagt Marit en ik knik. 'Ja lekker!' Zeg ik en Milo besteld de pizza. Na een uur komt het aan en we zitten op de bank de pizza te eten. Er word aangeklopt en ik doe open.
'Hey Sannetje!' Ik zeg niks en durf ook niks te zeggen. Milo komt naar me toe. 'Wie ben jij?' Vraagt die boos. 'Oh uh ik ben Mick! D'r ex!' Hij kijkt me aan en duwt me aan de kant. 'Wegwezen nu!' Zegt Milo. Hij duwt me zo achter hem dat ik achter hem sta en dan komt ook nog eens Marit naar me toe. Nu sta ik achter ze allebij.
'Aww schattig. Sanne ik moet met je praten!' Zegt Mick boos. 'Ze heeft geen tijd!' Zegt Marit. 'Is Marit nou nog steeds voor je aan het praten?!'

'Nee maar ik heb geen tijd!' Zeg ik. 'Oh ja! Is dit je nieuwe vriend?' Hij wijst naar Milo. 'Nee ik ben je moeders vriend nou goed?!' Zegt Milo. 'Geeft die je eten?' Marit slaat de deur dicht.
'Ik weet ook weer wie er niet alleen thuis blijft!' Ze gaan weer op de bank zitten en eten hun pizza. Ik heb gewoon geen trek meer en eigenlijk wil ik alles gewoon uit kotsen. Dat kan nu niet want Marit en Milo hebben het dan door en dat wil ik ook niet. Word Marit weer helemaal lijp. 'San je gaat eten nu!' Zegt Marit. 'Ik uh ik heb geen uh ik heb geen trek meer.' Zeg ik. 'Ja boeit mij niet! Zitten en eten!' Zegt Milo en ik ga maar zitten en eet de pizza op. Mick blijft maar aan kloppen en bellen. Ik ga tegen Milo aan zitten en Marit gaat naar huis als we niks meer horen.

'Wil je dat ik de rest van de week blijf?' Ik knik voorzichtig. 'Okay dan doe ik dat.' Zegt die en geeft me een kusje op me voorhoofd. 'Het boeit mij echt niet hoe je er uit ziet. Dat weet je wel toch?' Zegt die. 'Soms... ik ben het er zelf niet mee eens. Het zal wel.' Hij kijkt me aan en een beetje boos. 'Waarom kijk je nou zo naar me?' Vraag ik. 'Sanne van der Zijden! Waarom zie je jezelf niet zoals ik je zie? Het mooiste meisje van de wereld!' Ik begin te blozen en zeg niks. 'Ja dat is echt! Het boeit mij niet hoe je eruit ziet! Waarom boeit het jou wel?' 'Omdat dat gewoon zo is!' Zeg ik en we lachen ons kapot. 'San wil je dat ik je ophaal van school deze dagen?' 'Ja graag!' Zeg ik. We gaan naar bed en vallen in slaap.