Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bu pazar ortak arkadaşlarınızla pikniğe gidecektiniz çünkü hepinizin işleri çok yoğundu ve uzun zamandır görüşemiyordunuz. Ayrıca pazar günü herkesin izin günü olduğu için işyerinden izin almak zorunda değildiniz.
Saat 12.00 gibi buluşacağınız yerde herkesin tam saatinde gelmesi planlanmıştı. Chan ile konuştuğunda önce şirkete gideceğini, ufak bir arıza çıktığını fakat tam saatinde orada olacağını söylemişti. Yani ayrı ayrı gidecektiniz. Saat 12.05 gibi oradaydın, herkes oradaydı. Bir kişi hariç: Bangchan. Herkes şakasına Bangchan'ın bu buluşmayı unuttuğunu ima ediyordu.
"Ne o Y/N, yoksa Bangchan hep böyle unutkan mıdır?" "Seni de mi unutuyor tıpkı bu buluşmayı unuttuğu gibi ㅋㅋㅋㅋ" "Canım üstüne gitmeyin kızın, sevgilisi onunla ilgilenmiyor olabilir, bu onun suçu değil hahahaha"
Tüm bu söylenenler ilk başta herkes için komikti. Senin için bile. Ne de olsa bugün pazar. Trafik yoğundu. Bu yüzden geç kalmış olabilirdi, stüdyoda işler beklediğinden daha uzun sürmüş olabilirdi, gelirken eli boş gelmemek için markete girmiş bu yüzden de sıra beklerken gecikmiş de olabilirdi. Ya da gerçekten işe kendini kaptırıp seni ve ayda yılda ondan sadece bir kere bir şey istemene rağmen bu buluşmayı unutmuş olabilirdi. Son seçeneği saat 13.00' a geldiğinde düşünmeye başladın. Herkes oradan buradan konuştuğu için konu dağılmıştı. Sende arada onlara katılıyordun ama gözün saatteydi. Herkesin mutlu görünmesine rağmen yemek yemek için grubun tamamlanmasını yani Chan'ı bekliyordunuz. Saat 13.30'a geldiğinde Chan'ı aramaya karar verdin ve izin isteyip kalktın. Ama arkanda hala seninle alay eden bir grup genç arkadaşlarını bıraktın. Telefon 2. çalışta açıldı. - "Chan neredesin? Seni bekliyoruz. Yolda mısın?" Telefonda sessizlik oldu. Unuttuğu ve aklına sen söyleyince geldiği belliydi. Ama hiçbir şey söylemeden ne söyleyecek diye bekledin. "Uh, bebeğim unutmuşum. Bugün bensiz idare etsen başka bir zaman buluşuruz. Söz." "Chan dalga mı geçiyorsun. İnsanlar 1 buçuk saatten beri senin gelmeni bekliyorlar." "Haklısın. Geleceğim" "Hiç zahmet etme. Ben şimdi ayrılıyorum buradan." "Neden?"
Cevap vermeden kapattın.
Arkadaşlarının yanına geldin. Fakat eğer ,Chan işe kendini kaptırıp beni unutmuş, deseydin seninle dalga geçeceklerini çok iyi biliyordun. Bu yüzden yalan uydurmak zorundaydın.
"Hey millet. Chan gelemiyor çünkü üyelerden biri rahatsızlanmış sanırım. Ben de şimdi onun yanına gidiyorum."
Ortaya hastalık lafı atılınca hiçbirinin dalga geçmeyeceğini biliyordun. Çünkü aslında hepsi özünde iyi insanlardı. Mecburen kabul etmek zorunda kaldılar. Kim"Hayır gitme. Piknik daha önemli" diyebilir ki?
Sonuç olarak arabandaydın. Nereye sürdüğünü bilmiyordun. Ama ne eve ne de Chan'ın yanına gitmek istiyordun. Bu kaçıncıydı? Hiçbir zaman Chan'dan mücevher, çanta veya herhangi pahalı bir şey istememiştin. Asla böyle bir insan değildin. Ondan tek istediğin biraz daha dikkatini sana vermesiydi, kalbiydi. Ayda yılda bir kere ondan bir şey istemiştin. Üstelik bu kişiler sadece senin değil, ortak arkadaşlarınızdı. Geçen günde aynı şey olmuştu. Arkadaşınla sevgilini tanıştırmak istemiştin. Ve yine kendini işe kaptırıp seni unutmuştu. Eğer onunla vakit geçiremeyeceksen bir ilişkide olmanızın ne anlamı vardı?
Akşam Chan geldi. Ve bir adet boş boş televizyona bakan sinirli bir sen gördü. Yanına geldi. Sana nazikçe sarılmaya ve seni öpmeye çalıştı ama sen onu canını acıtmadan ittin.
-"Kızgın mısın?" -"Kızgın? Kırgınım Chris. Arkadaşlarımın önünde sevgilisinin kendisini unutan bir adet zavallı kız olmaktan yoruldum artık."
Ona ingilizce adı Chris ile seslendiğini duyunca her şeyin aslında sandığından çok daha fazla ciddi olduğunu anlaması kısa sürdü.
-"Haklısın ama-" -"Haklıyım evet. Bu sefer ne oldu? Yine mi ses kayıtlarını yanlışlıkla silmişler? Yine mi bir tanesi sadece canı sıkıldığı için seni arayıp çok kötü olduğunu söyleyerek seni işletmiş? Ya da yine mi kavga ettikleri için seni çağırmışlar? Lanet olsun bu insanlar kaç yaşında Chris? Ben kaç yaşındayım? Sevgilimle ne zaman insan içine çıkabileceğim? Buna hakkım yok mu? Ya da sen kaç yaşındasın? Ne zaman kendi hayatın olacak? Tamam anlıyorum. Bir idol olmak kolay değil hele ki bir grubun lideri olmak... O zaman neden bana duygusal bir ilişki teklif ettin? Ben seni uzaktandan da severdim. Emin ol eğer seni uzaktan sevseydim daha mutlu olurdum. Geçen gün bana ne yaşattığını hatırlıyor musun?" -"O konuyu kapattığımızı sanıyordum." -"Hayır kapatmadık. Sen kapatmış olabilirsin ama ben kapatmadım. Ben sadece unuttum. Benimde bir canım var Chris. En son ne zaman senden bir şey istedim? Yoruldum Chris,sadece yoruldum."
Tüm söylediklerin onu afallatmıştı. İçinde bu kadar çok şey biriktirdiğini bilmiyordu ve açıkçası şu an ne söylemesi gerektiğini de...
-"Bunu telafi edeceğim sevgilim."
Ona ruhsuz gözlerle baktın. Kafanı kanepeye yasladın. Ve akşama kadar yalnız olduğun süre boyunca kafa patlatarak düşünmenin sonucu olarak verdiğin kararı ona söyleyecektin.
-"Hiçbir şeyi telafi etmene gerek yok Chan. Ayrılalım. Herkes kendi hayatıyla ilgilensin." -"Ne dediğinin farkında mısın?" -"Farkındayım." -"BU KADAR KOLAY MI SENIN İÇİN? İKİ SAATTİR KONUŞUYORSUN VE SÜREKLİ KENDİ DERTLERİNDEN BAHSEDİYORSUN. BEN NE YAPABİLİRİM? BEN BÖYLE OLMASINI İSTİYOR MUYUM SANIYORSUN? BEN BU GRUP İÇİN NE KADAR ACI ÇEKTİM, NE KADAR EMEK VERDİM FARKINDA MISIN? AMA SEN SADECE KENDİNİ DÜŞÜNÜYORSUN. BENCİLSİN. BUGÜN GELECEKTİM AMA BANA GELME DİYEN SENDİN????"
Sinirlenmedin bile. Haklıydı. Senin içini dökmeye nasıl ihtiyacın varsa onun da vardı. Evet, bu grup için çok çalışmıştı, çok ter, çok gözyaşı dökmüştü. Ve bunlar azımsanacak şeyler değildi. Ama seninde bir hayatın vardı. İstediğin fazla bir şey değildi. Arada bir arkadaşlarınızla buluşacaktınız. 2 aydır birlikte dışarı çıkmamıştınız. Hatta bazı geceler gelmiyordu bile.
-"Bitti Bangchan, hoşçakal"
Kalkıp daha önceden hazırladığın 2 valizi alıp kapıdan çıktın ve o hiçbir şey diyemeden sana baktı. İkinizinde hayal kırıklıklarını, mutluluğunu, üzüntüsünü, sevincini, sarılmasını, öpücüklerini, bağırışlarını, kavgalarını, dans etmelerini, kahkalarını, gülerken yerde yuvarlanmalarını ve daha fazlasını gören bu evden çıkışını, üstelik arkana bile bakmadan çıkışını öylece izledi.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ Bu bölümü ben yazdım. Güzel oldu mu bilmiyorum. Siz ne düşünüyorsunuz? Aslında bu bölümü tüm üyeler için yapacaktım fakat beklediğimden uzun oldu. Ben de tek tek yapmaya karar verdim. Bu arada kendimi dilenci gi i hissesiyorum ama oy verebilir misiniz? Bdkabdkanskank Önerileriniz veya istekleriniz varsa yazabilirsiniz.❤
