HATAMIN BEDELİ

doğum 15.bölüm

Bazen vazgeçtiğin anda  umutlardırır hayat Sabriyle geçen yıllar ondan sonra yaşanan olaylar dıştan yıkılmasada içten yıkılmıştım  nasıl toparlanacağım mı eskisi gibi olacağımı bilmiyordum beni yıkan bir adam ve yine bana güç veren bir adam nasıl bir kaderdi benimki anlamış değildim  ama biliyorum ki acı insanı daha da güçlendiriyor bende bütün gücümü Taner,den ve doğacak kızımdan aldım .
Evliliğin üstünde aylar geçmişti yaşadığım şehri kocam Taner ,i  tahin edilmesiyle taşınmıştık benim ailemde  kocamın aileside  onca anı,mın geçtiği o şehirden gitmek benim için iyi olmuştu artık ne sabri vardı ne geçtiğim sokakta onu anımsadan bişey en son duyduğumda onun,da bir kızı olmuştu   eskisi gibi değildi daha iyiydi beni kalbime gömmüştü ve yaşamaya devam etti duydum ki ben bu şehirden gittikten sonra benden sonra sürekli çalıştığım caffeye gelip murat bey,le dertleşirdi   kimseye anlatamıyordu beni anca murat bey,den başka herkes beni yasaklamıştı ona Murat bey,le arada bir konuşurduk  ve Sabri,nin ona neler anlattığını ne kadar acı çektiğini bende farkındaydım bende o adamı sevmiştim unutmak kolay olmamıştı benim için ama güçlü olmaya çalışıyordum  insan birkac kez aşık olur ama aşkı  nasıl yaşadığını önemli sana güzel yaşatıyorsa onla güzel olur bende aşkı Taner,de bulmuştum ondan güzel yaşıyordum benim herşeyiyle kabul etmişti onu çok seviyordum 
Her geçen gün sayıyordum kızımızı kucağımıza almayı Taner o senin evladın tek değil derdi bu bebek benim mucizem derdi eğer o gün hastaneye götürdüm hamile olmasaydın bugünleri göremiyecektim  bebeğin babası Taner diye biliyordu herkes babamda   evlenip iki ay geçtiği zaman öğretmişti olayı  o zaman çok kızmıştı hatta kızım değilsin diye reddetmişti ama baba yüreği taşınacağımı öğrenince   o ,da  affetti ve bizle geldi
Bugün 02.06.1994  hayatımın en mutlu günüydü bebeğimin doğdu gün
Sabah kalkıp kahvaltıyı hazırlamıştım eşimin ailesiyle kalıyordum  annemlerde  bizim az yukarda otuyordu  kahvaltı oturup kahvaltımızı yapmıştık doğum üstü olduğu için zorlanıyordum iş  yapma konusunda  kaynanam yapıyordu bende arada bir yardım ediyordum hep yapma derdi yorma kendini  seviyordum kaynanamı
İşleri bittirmişti kaynanam biz daha önceden kızım için herşeyi hazırlamıştık hiç bir eksiği yoktu  biz böyle çok mutluyduk  eşim ve babam çıkmışlardı evden sürekli takıldıkları  bir kahvehane vardı olurlardı yaz ayında olduğumuz için okullar tatildi
Nerdeyse öğlen olmuştu ve birden sancım oldu kaynanam mutfaktaydı ve ben anne diyince hemen koşa koşa geldi anne hastayım annemde çok heyecanlandı ne yapacağını bilmez gibiydi anne Taner,i ara dedim tamam telefonu aldı aradı  ve sonra anneme haber ver  dedim onuda aradı ben sancılar içinde kıvrırken çok geçmeden  kapı çalındı ben Taner sanmıştım ama annem geldi  yanımda iki koruyucu meleğim babam dışarda kaldı içeri gelmedi iki dakka sonra Taner geldi kapıyı açık bırakmıştı annem Taner içeriye dalıp beni kucaklayıp arabaya bindirdi  ben ve iki annem Taner araba bindik babsmlarda biz taksiyle geliriz diye duydum ben sancıdan duramiyordum bian hastaneye varmak istiyordum çok geçmeden Taner yetiştirmişti bizi hastaneye arabadan inip sedye getirir ve beni kucağına alıp girişe kadar götürdü  ve sonra hemşireler sedye yatır  ve beni ondan alıp doğumhaneye götürdüler kızımın doğacağı için çok mutluydum  ben acılar içindeydim  ve düşünceler içinde kaybolmuştum ki bir ses duydum   ağlama sesi  kızım dünya,ya gelmişti  ve ben orda bayılmışım kendime geldiğimde beni odaya almışlardır annemler ,babamlar ve canım sevgilim
yanımdaydı  hepsinin yüzü gülüyordu kızım nerde dediğimde   odaya kucağında kızımla geldi ve bana doğru kızımı uzattınca ben ilk önce babasının kucağına verir dedim hemşire kızımı öz babası olmasa bille kızıma ve bana sahip çıkmıştı  kızımızı kucağına aldığında belki ilk defa babalık duygusunu tatmıştı  ve hoşgeldin dünyalar güzeli kızım yanağına öpücük kurdurdu  benim şans meleğimsin   evet benim kızım onun şans meleğidi kızımdan sonra benimde Taner,inde çok güzel şeyler olacaktı  ve sırayla kızımı herkes kucağına almıştı her biri farklı duygular içindeydi duyguları bugün dille dökmüşlerdi en sonunda bana geldi kızım kucağıma verildiğinde o duyguyu tarif etmek imkansızdı ancak yaşayan bilir kızım aynı bana benzemiş siyah saçlı gözlerini tam acamasa bille mavimsi bir renk görüyordum esmer bir kız çocuğu ve bende tanerde ismini çoktan koymuştuk  kızımızın ismi Dicle çünkü anlamı  kısası birleştirmektir evet kızım beni ve Taner,i bir araya getirip birleştirmişti belki bu yüzden meleğim demişti Taner, biz ailece mutluyduk Dicle kızımızdan sonra Taner,le gerçek bir evlilik yaşama kararı aldık bu kararda sonra bir oğlum olmuştu   dicle,den iki yıl  sonraadı civan ve bide iki tane ikiz çocuğumuz olmuştu bir kız bir erkek yağmur ve bulut  adını vermiştik

Aslında anlatmak istediğim şey kadınlarımız ve kızlarımız hata yapabilir  onun için ön yargılı olmamalıyız   söz konusu kadınlar olunca daha anlayışlı olunmalı onların kaderlerine terkedilmeli cevredekiler böyle, şöyle der değil ben böyle istiyorum öyle yapcam Taner,in yaptığı gibi bir kadın  boşanın dul diye  kimse evlenmek istemez  iyi olsa boşanmaz bir kız hata yapar yapmasaydı  herşeyin bedelini kadın ödemek zorunda değil 
Kitabımızın sonuna geldik inşallah  hoşunuza gitmiştir

Teşekkürler