ရောင်းရောင်းရဲ့ ချစ်ရပါသော ........

ခန်းမကျယ်ကြီးထဲ ပြာပန်းခတ်သွားလာနေတဲ့လူတွေ။ သူရဲ့ဘေးပတ်ပတ်လည်မှာလည်း ပန်းနု‌ရောင်နှင်းဆီတွေအပြည့်ခြံရံထားတဲ့ အပြင်အဆင်တွေ ။

အဖြူရောင်လျှောက်လမ်းထက်က နီညှိရောင်ကတ္တီပါကောဇောပေါ်မှာ ပန်းနုရောင်ဖျော့ဖျော့ဖိနပ်လေးကို ၀တ်ဆင်ထားရင်းလျှောက်လှမ်းလာခဲ့တယ်။  ပန်းဖျော့ရောင် ဂါ၀န်ကြီးကို လက်တစ်ဖက်ကပင့်ကိုင်ထားပြီး ကျန်လက်တစ်ဖက် သူရဲ့ချစ်ရပါသော ............ ရဲ့ လက်မောင်းတစ်ဖက်ကို ဖတ်တွယ်ကာ ရှေ့တည့်တည့်မှာ မြင်နေရတဲ့ သင်းအုပ်ဆရာကြီးဆီကို အပြုံးကိုယ်စီနဲ့လျှောက်လှမ်းနေခဲ့တယ်။ သူရဲ့ ....... ကလည်း တောက်ပစွာ ပြုံးရွှင်လို့  ။ သူတကယ်ပျော်ရွှင်နေခဲ့တယ် ဘ၀မှာ တစ်ကြိမ်တစ်ခါမှ မ‌ပျော်ရွင်ဖူးတဲ့ ပီတိမျိုးနဲ့ပေါ့ ။

အဲ့အချိန် သူရဲ့ ......  က နား နားကိုတိုးတိုးလေး ကပ်ကာ ပြောပါတယ် ။ သူနားဖျားကို ...... ရဲ့ လေငွေ့နွေးနွေးလေး ဖြတ်တိုက်သွားတာဟာ သူရင်ထဲ တစ်ဒိန်းဒိန်းဆောင့်ခုန်ပြီး လေဟာနယ်ထဲရောက်သလိုပါပဲ ။ သူရင်ခုန်နေစဉ် ...... ပြောလိုက်တဲ့ စကားလေးတစ်ခွန်းက ..........

" ရောင်းရောင်း ထတော့လေ ကျောင်းနောက်ကျတော့မယ် "

"ဟမ်"

"ကဲ ရောင်းလေးရေ ထတော့ ခနနေဆို ကျောင်းကားလာတော့မယ်လေ ပြင်စရာရှိတာပြင်တော့ "

"အား ကိုကိုရာ ဒီမှာအိမ်မက်ကောင်းနေတဲ့ဟာ ကိုကိုလုပ်တာနဲ့ အိမ်မက်လေးတော့သွားပါပြီ။ ပြန်လာခဲ့ ပြန်လာခဲ့ အိမ်မက်လေးတွေ"

အိပ်ရာကနိုးနိုးချင်း ပုစီပွစီစပြောနေတဲ့ ရောင်းလေး ကိုကြည့်ပြီး ရှောင်းကျန့် ခေါင်းသာရမ်းနိုင်တော့တယ် တကယ်အရူးမလေး။

"ကဲ နိုးရင်ထ‌ပြီးပြင်ဆင်တော့ ဒီနေ့ကျောင်းကားနဲ့ပဲ သွားတော့နော် ကိုကိုလိုက်မပို့တော့ဘူး ဒီနေ့ ရုံးကိုစောစောသွားရမှာ "

"ကိုကို လိုက်မပို့ဘူးပေါ့ "

လိုက်မပို့ဘူး‌လို့လည်း ပြောလိုက်ရောစူထောထွက်လာတဲ့ နှုတ်ခမ်းဆူလုံးလုံးလေးကို ရှောင်းကျန့်က လက်လေးနဲ့ ဖွဖွဆွဲကိုင်ထားလိုက်တယ်။