MARAL

Hayallerim:Luna

   Merhaba ben Maral.Sizlere en güzel hikayemi anlatacağım.En baştan...

     7 yaşındaydım.Yılbaşı akşamıydı.Babam ve annem dışarı çıkacaklardı.Bu yüzden yanımda durmaları için ananem ve dedem vardı.Babamın ısraı ile yatağıma girip gözlerimi kapattım.O sırada babam alnıma bir öpücük kondurdu ve "İyi geceler kızım.Sakın bizi bekleme.Anannen ve dedenide üzme.Gelirken istediğin hediyeyle döneceğiz."dedi ve gitti.
     Babam hediyeden bahsedince çok heyecanlandım.Hemen gözlerimi kapattım.Yağmurlu bir gündü.Yağmur sesleri arasında uyuya kalmışım.
     Bir gürültüyle uyandım.İçeri ananem ve dedemin yanına gittim ama onlar beni görmedi.Ananem kulağındaki telefonu bir an yere düşürdü.Hıçkırıklara bozulmuştu.Çok ama çok ağlıyordu.Ananem:
_Maral annen ve baban....

   Gerisi gelmemişti cümlesinin.Sanki içime doğmuştu herşey.Cümlenin gerisini ben tamamladım.Evet.Annem ve babam trafik kazası geçirip ölmüşlerdi.Kendimi dım dazlak kapıya atmıştım.Koşuyordum.Bir caddeye çıktım.Önümde koskocaman bir bina vartdı.Işıklarla aydınlanmış bir bina.Vitrinleri koskocaman süslü yılbaşı ağaçları ile süslüydü.O ağaçlardan bir tanesini süsleyen BeniM yaşlarında bir kız daha vartdı.Cama yapışmış onu izliyordum.Beni gördü ve dışarı çıkıp yanıma geldi:
_Merhaba ben Arya.Babam burayı bana aldı.Benimle burada oynamak istermisin? dedi ve bana elini uzattı.
    Ben de onun elini tuttum ve onunla orada oynamaya başladık.O sanki ben uçuruma düşecekken elini uzattı ve beni o uçurumdan kurtardı.
       O günden sonra Luna benim ailemdi adeta.Sevindiğimde,üzüldüğümde her anında Luna' ya gidiyordum.Arkadaşlarım beni  alışveriş merkezlerine götürürken ben onları Luna' ya götürüyordum.
      Gerçi Luna da bir alışveriş merkezi sayılırdı.Ama Luna diğerleri gibi değildi sanki insanlar alişveriş yapmaya değilde hayatını değiştirmeye geliyorlardı...
      Öylesineki bir sevgim vardı Luna' ya.Hayalinde ise o muhteşem yeri bir günlüğüne bile olsa yönetmekti.Yalnız bir patron katılığında değil içtenlikle...