Snowball (Complete)

☃️ 02 Chapter ☃️

දවස් තුනක්... සම්පූර්ණ දවස් තුනක් චූටි ජන්කුක් එයාගෙ දුක එයාගෙ අතින් නිම වූ ලස්සනම ස්නෝව්බෝල්ට කීවා. හැම හවසකම ඒ ලස්සන චූටි ස්නෝව්බෝල්ගෙ නළලට ආදරනීයම උනුසුම් හාදුවක් දීලා හදවතින්ම ප්‍රාර්ථනා වක් කරලා ජන්කුක් නින්දට වැටුනා..

අනෙ ඔයාවත් මන් ලග හිටියා නම්.. ඔයාට පන ආවා නම්. ඇත්තමයි මන් ඔයාට පන වගෙ ආදරේ කරන්නවා මගෙ යාලුවා.. මන් ඔයාව පරිස්සමෙන් බලා ගන්නවා....

නත්තලට හරියටම දවස් තුනයි. හතරවෙනි දවසෙත් උදේම තද හිම කුනාටුවකට පස්සෙ චූටි ජන්කුක් එළියට ඇවිදින් ෆයින් ගහ යට හිටපු එයාගෙ ස්නෝව්බෝල්ගෙ ලගින් වාඩි උනා...

අනේ ඔයා තමත් එහෙමමයි..

එ කටහඩ දුකකින් පිරිලා ගිහින්.. ඒත් එයාම දන්නවා ස්නෝබෝල්ට කවදාවත් පන එන්නෙ නැ කියන්න.
බරටම හුස්මක් පාත දාපු චූටි ජන්කුක් තමන්ගෙ ඉස්සරහින් පේන වෙන හැමදාම ආස කරපු එ ලස්සන දර්ශනෙ දිහා නිහඩවම බලන් හිටියා....

අපිත් සෙල්ලම් කරමුද?

ආහ්....?

හුරතල්. ඒත් වශී කරවන සිහින් කටහඩක් චුටි ජන්කුක්ගෙ සවනට වැකුනා.. එයා ඔලුව හරව හරව බැලුවෙ එයාට කතා කරෙ කවුද කියලා බලන්න්.

ම්හුක්.. කවුරු නෑනෙ.. 🥺

එ ඇස්වලට කදුළු පිරුනෙ නිරායාසයෙන් එය දුක් උනා එයාට නිකන්ම කටහඩක් ඇහුනා කියලා...එ රෝසපාට කම්මුල් දිගේ කදුලු පෝලිමට ගලන් වැටුනා..

ඇයි උයා අඩන්නෙ?

ආයෙමත්.. ඒ පාර චූටි ජන්කුක් ගොඩක් කලබල උනා..

එයා ආයෙම වටපිට බැලුවා..

මෙ මේ.මන් මෙහෙ අනී...

එතකොටයි එයා එයාගෙ පහල බැලුවෙ..
ඒත් එක්කම චූටි ජන්කුක්ගෙ ඇස් දොඹ ගෙඩි තරම් ලොකු උනෙ එයාගෙ ස්නෝව්බෝල් එහාට මෙහාට වැනි වැනි එයට කතා කරන්න් ගත්ත නිසා..

වෙන්න බැ..

ඔ ඔයා කොහොමද ?

අහ්.. ඇයි අනී.. ඔයාමනෙ මට කතා කරේ.. 🥺
මතක නැද්ද උයාට?