Gözlerini yavaş yavaş açan iri ve dövmeli genç, kolundaki serumu çekip atıp oturduğu yerden kalkarak odadan koşarak çıkar. Koşarken kolundan tuttuğu hemşireye sorduğu tek soru "babam, babam nerde?" hemşire ise "lütfen sakin olun, odanıza geçi-" "SANA TEK BİR ŞEY SORDUM, BABAM NERDE?"
"Üzgünüm, babanızı kaybettik.. ama sanırım arkadaşınız yaşıyor! 356 numaralı odada"
"Ne?, Ne arkadaşından bahsediyorsunuz" dedi büyük olan, gözlerindeki yaşlar yuvalarını terk ederken. O sırada koşarak o odaya giderken tek düşündüğü sey babasının katilinin olmamasıydı o kişinin. odanın önüne geldiğinde titreyen elini kapının koluna koydu, sanki içeride bir şeyler onu çekiyordu o odaya. Ama neydi? Kimdi içeride ki? Babasının katili miydi? Olmamasını diledi sadece.. ama biliyordu, güçlü görünmesi gerekiyordu. Babası olsaydı öyle yapmasını isterdi, babasının jungkook'uydu o. Sertçe kapıyı açıp içeri girdiğinde yatakta Bayık gözlerle bakan, dudağının kenarı yara almış dağınık dalgalı saçlı çocuğa baktı. Hiç düşünmeden yanına gidip yakasından tutarak sarstı dolu gözlerle. "SEN MİSİN BABAMIN KATİLİ, SÖYLE BANA SEN MİSİN?"
Küçük olan, ve ellerinin arasından kayıp gitmekte olan taehyung tek söylediği cümle acı içinde kafasını geriye yatırarak "ben katil değilim" yakasındaki ellerin üstüne ellerini koyunca sertçe büyük olan çekti ellerini "katilsin sen, ödeyeceksin bunun hesabını. Benden kurtulamayacaksın (kabusun oliciğim) cehennemi yaşatacağım sana, ölmek için yalvarıcaksın."
Dolu gözlerle bakmakla yetinen taehyung "sen yanlışlıkla çarptığım aracın içindeki o çocuk musun.. bak ben özür dilerim böyle olmasını istemezdim"
"NEYİ İSTEMEZDİN BABAMI ÖLDÜRDÜN-"
"SUS ARTIK" diyen taehyung, yakasındaki ellerden kurtulup elleriyle kulaklarını kapattı. Dağınık saçları gözlerinin önüne geliyordu. Şuan ne bir şey duymak, nede görmek istiyordu. Jungkook'un dediği gibi; katildi o. Katildi başka bir açıklaması olamazdı bu durumun. Hem kendi ailesini öldürmüş, hemde bir başkasının babasını öldürmüştü. Bir anda hayatı alt üst olmuştu. O sırada içeriye giren polisler zorda olsa küfürler yağdıran jungkook'u dışarı çıkartmıştı. Sahi 2 saat önce ailesiyle beraber tatil yapacakları yere giderken, ne oluyordu şimdi? Neydi bu bütün olanlar? Hem kendi hayatını, hem başkasının hayatını mahvetmişti. Düşünceler beynini yemeye başlamış, kulaklarını duymaz hale getirirken tek bir söz yankılandı beyninde.. "taehyung bey, lütfen bize bakın arabayı sürerken sarhoş muydunuz?"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
butterfly
Fanfictioninansaydım, bir ömür beklerdim gelmeni ve inan, saydım, bir ömür geçti beni sevmeyeli..