Sterre en de zwarte magie

3. de eerste schooldag #2

'Wat was er,' vroeg Valerie.

'Ik moest naar de leiding, want...,' Ik werd onderbroken door meneer Katstov, 'Meiden niet praten tijdens mijn Les, dat doe je maar in de pauze.'

Ik zuchtte.
'Ik vertel het straks wel,' fluisterde Ik.
Valerie stak haar duim op.

Toen de bel eindelijk ging liepen Valerie en ik naar de eetzaal. Daar hielden we pauze.

'Oke, vertel op,' zei Valerie.

'Het is niks ergs hoor, maar ze wilde alleen maar weten hoe ik op deze school terecht ben gekomen terwijl ik niet wist dat magie en bestond.' Vertelde ik.

'Wacht,' riep Valerie,'je wist niet dat magie echt bestond en het lukt je in een keer om een toverspreuk te laten werken!'

'Ja, ik heb ook geen idee hoe ik dat gedaan heb,' zei ik.

We praatten verder totdat de bel weer ging.

De rest van de dag hadden we nog 1 les en daarna gingen we lunchen. Alle kinderen zaten weer in de eetzaal. De leiding had niks te zeggen dus konden we gelijk eten.

Toen we klaar waren met eten vroeg Valerie wat we gingen doen.

'Ehm, misschien naar buiten,' stelde ik voor.

'Nee ik heb een beter idee,' zei Valerie en ze stond op. Ik volgde haar door de gangen van de school. We stopten bij een deur met een naamkaartje waar op stond 'mevr. Skikinzski'.
Valerie klopte op de deur.

'Wie is daar,' vroeg mevrouw Skikinzski.

'Valerie,' zei Valerie,' en ik heb iemand meegenomen.'

'Gezellig kom binnen.'

Valerie opende deur en we stapten naar binnen.

'Kom zitten,' zei mevrouw Skilinzski.

We pakten een stoel en gingen zitten.

'Aha, jij moet Sterre zijn, ik had wat over je gehoord.'

'Ja, dat ben ik,' zei ik. Ik merkte dat ik een beetje rood werd.

'Oh, nu vergeet ik helemaal om me voor te stellen.' Ze stak haar hand uit.

Ik schudde haar hand.

'Mevrouw Skilinzski,'zei ze.

'Sterre Eris,' zei ik.

'Eris,' vroeg de vrouw. Ze keek me verbaast aan.

'KleinDochter van Bert Eris?.

'J.. ja,' zei ik,' hoezo?'

'Ken je de verhalen niet,' vroeg ze .

'Eh nee.'

Mevrouw Skilinzski stond op.

'Volg mij,' zei ze.

Valerie en ik stonden op en volgden mevrouw Skilinzski.

We liepen door de gangen naar een bibliotheek in de school.

'Hier,' zei mevrouw Skilinzski ze pakte een boek.
We liepen naar een tafel en mevrouw Skilinzski openende de boek.

'Hmm even kijken hoor, welke bladzijde, aah, bladzijde 55,' mompelde mevrouw Skilinzski.

Ik keek nieuwschrieig mee over de schouder van mevrouw Skilinzski.

'Ik heb het,' zei mevrouw Skilinzski triomfantelijk,'kijk dit is Bert Eris, je opa. Hij heeft gevochten tegen de godinnen van het kwaad. Kijk, zo zien ze eruit,' ze wees een plaatje aan met 3 vrouwen in het zwart gekleed, 'Hier lees dit maar.'
Ik las het stukje tekst er stond in:
"Bert Eris is de uitverkorene!"

'Uitverkorene voor wat,' vroeg ik.

'Ja, je opa lukte het om via de ondergrondse tunnel in het rijk van het kwaad te komen,' Vertelde mevrouw Skilinzski.

'Bestaat die plek nog steeds,' vroeg ik.

'Ja, dagelijks proberen mensen in het rijk van het kwaad te komen, maar het is niemand gelukt.'

'Waar is die plek,' vroeg ik.

'Hier beneden toch ergens,' vroeg Valerie.

'Ja klopt, je loopt naar de kelder daar heb je een kast met mengsels, daar trek je aan de zwarte mensel met 'kwaad' erop. Dan gaat de deur open.'

'Waarom willen ze zo graag maar die plek,' vroeg Valerie.

'Nadat je opa terugkeerde,' mevrouw Skilinzski keek mij aan,'was hij helemaal veranderd, hij was de hele tijd chagerijnig en droeg zwarte kleding. Soms ging hij middernacht naar buiten en begon een aparte taal te praten. Dat deed hij een halfuurtje en toen kwam hij weer naar binnnen. 2 maanden nadat je opa uit de tunnel kwam is hij overleden.'

Ik keek naar mijn hals. Daar hangt de ketting die ik van mijn opa had gekregen, net voordat hij was overleden. Het is een ketting met een sleutel ,maar het is een erg kleine sleutel. Ik denk niet dat die ergens in past..........

'TRING, TRING,' klinkt de bel.

'Kom Meiden het is tijd om te avondeten,' zegt mevrouw Skilinzski.

Mevrouw Skilinzski sloeg het boek dicht en wilde het terugzetten.

'Mogen we het boek misschien meenemen,' vroeg Valerie.

'Ja hoor,' zei mevrouw Skilinzski en ze overhandigde het boek aan Valerie.

We liepen weer terug naar de eetzaal.

'Goedenavond, jongens en meiden,'zei de leiding,'Vandaag staat er sla met gebakken aardappels op het menu, maar eerst weer het woord van de dag. Vandaag zijn er leerlingen naar het bos gegaan, zonder toestemming, ze hebben daar in een rivier gezwommen waarbij er een leerling is gebeten door een dodelijke vis. Hiermee wil ik mededelen dat het dus niet de bedoeling is om zonder toestemming naar het bos te gaan. Er zijn daar gevaarlijke beesten en wij weten niet dat jullie daar zijn.
Maar goed voor de rest hebben jullie goed gewerkt en is er weer een lekker toetje. En nu hop de rij in en eetsmakelijk allemaal!'

Valerie en ik stonden op om aan te sluiten.

'Denk je dat het waar is wat mevrouw Skilinzski had verteld,' vroeg Valerie.

'Ja,'zei ik,' Ik geloof het wel. Ik bedoel, ik wist ook niet dat magie bestond.'

'Dat klopt."

*
Na het avondeten gingen Valerie en ik naar buiten. Het was zomertijd, dus het was langs licht.

'Kom ik wil je iets laten zien,' zei Valerie. Ze pakte m'n arm vast en leidde me naar een grote boom op een heuvel naast de school,'Hier kom ik altijd in de avond als het zonnetje nog lekker schijnt.'

Ze klom de boom in en bleef halverwege zitten.

'Kom, zei ze.

Ik pakte de eerste tak vast en klom naar boven. Op 2/3 van de boom stopte we met klimmen. Er lag een plateau met kussens. We gingen zitten en keken naar de mooie lucht.

'Wauw,' zei ik,' wat een mooie plek.

'Ja, hé.'

Zo zaten we nog een tijdje tot het bedtijd werd. We klommen weer naar beneden.
We liepen richting de school en daar kwamen we mevrouw Skilinzski tegen.

'Aah, meiden, jullie zocht ik. Kunnen jullie even meelopen?'

We volgden mevrouw Sklilinzski mee naar binnen.

In het kantoor van mevrouw Skikinzski aangekomen gingen we zitten.

'Oke, meiden, ik ben beneden gaan kijken bij de kelder. Er is iets raars aan de hand daar. Wat vinden jullie ervan om morgen avond daar weer te kijken,' zei mevrouw Skilinzski.

'Dat is goed,' zei ik. En ik keek naar Valerie. Zij knikte.

'Nou, meiden dan is het nu tijd om te gaan slapen,' zei mevrouw Skilinzski.

Valerie en ik liepen naar onze slaapkamer en gingen slapen.