Enriquette

Mektup

"Merhaba Enrique , idolüm , herşeyim...
Lütfen bu mektubu Saçma diye bir köşeye Fırlatmadan önce biraz göz at . Çünkü bu sıradan bir mektup değil , sadece sende küçük bir farkındalık yaratacak.
10 Yıldır koyu bir Enriquette'yim. Annem ve babam yok. Kimler , nasıl biriler hiçbir zaman öğrenemedim ve öğrenemeyeceğim .
Yıllarca evlatlık olarak beslendim . Bana bakan kişileri annem babam gibi seviyorum. Bu nedenle artık beni dünyaya getiren anne ve babamı son zamanlarda aramaktan vazgeçtim ve bu süreçte sana da teşekkür Borçlu olduğumu düşünüyorum Enri . Sen her zaman benim ilham kaynağım oldun . Gerek hayat mücadelen gerek sözlerin kısacası tüm hayatın... Varlığın...
Hayatımın belki de en acı olması gereken günde yine senin varlığını hissettim yanımda. O gün Ömür boyu taşıyacağım o Sakatlığı geçirirken kulaklarımda Hero yok muydu sanki ?
O iğrenç acıyla inlerken yine sen vardın "I can be your hero baby." diyordun. Ardından ben de mırıldanıyordum "would you cry if you saw me cryin " Ben sözümü tuttum. Sen her ağladığında ben de ağladım sen her ne kadar göremesen de ve şunu bil ki tekerlekli sandalyeye bağlı kalmak umrumda değil be Enri ! Sen değersin bence .
Ve şimdi konser yazı . Tüm hayranların orda olacak. Ben hariç... O tarihte "Anne"m olarak bildiğim hayatımın anlamını ameliyata yatıracağım fakat masada kalma ihtimali bile var . Tek üzüleceğim şey şu : Sözünü tutamayacak ve ben ağlarken belki de güleceksin.
Bu mektubu sana ulaştıracak Arkadaşımın adı Sena . Belki bunu okuyup küçük bir iyilik dileği iletmek isteyecek olursan sahnede onun adına seslenirsin. Biliyorum, bunlar sadece hayal...
Mektubu senden özür dileyerek bitirmek istiyorum. Çünkü bir isteğini hiçbir zaman yerine getiremeyeceğim ve o mısra hep kalbimde ve dilimde olacak

"Would you run and never look back ?...."