𝐛𝐚𝐞𝐩𝐬𝐚𝐞 ↬ 𝐯𝐦𝐢𝐧𝐤𝐨𝐨𝐤 ✓

2.5

kesinlikle yb fikrim tükendiği için flashback yapmadım

*

"Paran bittiği zaman bizi ara tamam mı? Belaya bulaşma. Herkesle arkadaş olma. Derslerini aksatma-"

"Tamam anne kaçıncı diyişin? Ezberledim hepsini"

Taehyung bakışları daha birkaç dakika önce vardıkları şehirdeyken konuşmuştu. Annesi ön koltukta üniversitenin broşürünü tekrar okurken Taehyung kardeşleri yanında olmadığı için mutluydu. Özgürlüğe kavuşmasına birkaç dakika kalmıştı sadece.

"Taehyung'umuz büyüdüde üniversiteye mi gidiyor?"

Babası aynadan oğluna bakarken konuşmuştu. Ailelerinin gururlandığı bir şeydi ve Taehyung gideceği üniversiteden memnun olmasa bile ses çıkarmıyordu. Sınavın son başvuru günü sınava girmeye karar vererek üniversite hayatının nasıl olacağını göstermişti ama ani gelen sınav sonucu ve şehrin prestijli okullarından birine kayıt olması annesinin her gittiği yerde bu konuyu açmasına, tanımadığı birçok insandan arama almasına, ailede önemli bir sahip olmasına neden olmuştu.

Sonunda bunaltıcı okula geliş bittiğinde ilk derse girmek adına büyük binada dolaşmış, düşündüğü gibi bir sınıfla karşılaşmıştı. Basamaklarda geniş sıralar, kocaman tahtalar, hepsi üniversite tanımı için yeterliydi.

Jimin'le burada tanışmıştı işte.

İlk dersin son 10 dakikasında gelmişti Jimin. Çekici gülümsemesi ile hocanın ateş saçan bakışlarına karşın kafasını eğip ilk boş olarak gördüğü yere Taehyung'un yanına oturmuştu.

Taehyung sosyal bir insan değildi, konuşmayı sevmezdi taki Jimin'le tanışana kadar.

"Ders başlayalı ne kadar oldu?"

Jimin'in yaklaşıp Taehyung'a yönelttiği bu soru başlamıştı her şeyi.

"10 dakika sonra ders bitecek"

"İyi o zaman"

Jimin daha saniyesinde koyduğu çantasını almış, tekrar basamaklardan inip profesöre karşın başını eğmiş, sınıftan çıkmıştı, arkasında hem onunla dalga geçen hemde şaşkınca bakan bir sınıf ve Taehyung bırakarak.

Aynı yurda düşmeleri ile başka bir tesadüf olayıydı.

Odada ilk karşılaşmalarıda başka unutulmaz anlardan biriydi sadece.

Taehyung odasına ilk geldiğinde Jimin'i çıplak görmeyi ya da Jimin odasına kimse gelmeyeceği için üstünü çıkarmasında sorun olmayacağını sanıp Taehyung'u kapının önünde bulmayı beklemiyordu.

Bu olay hakkında zaten bir daha konuşmamışlardı.

Odaya ilk geldiklerinde o kadar konuşmazlardı. İkiside yakın olmak için uğraşmıyordu zaten garip tanışmaları ve beraberinde gelenler yüzünden ikiside birbirini garip buluyordu.

Yakın olmak içinde nedenleri yoktu. 4 yıllık bir işkenceden sonra birbirlerinin adlarını bile hatırlamayacaklardı. Bu yüzden soğuk samimiyetsizlik onlar için yeterliydi.

Taehyung köpeğini kaybettiğinde sarılacak birine ihtiyaç duymuştu ve bu sarılmanın Jimin'den geleceğini asla tahmin edememişti. O kötü günde, göz yaşları durmaksızın akarken Jimin, hiçbir şey söylemeden sarılmıştı Taehyung'a. İnsan kötü olduğunda aradaki mesafenin önemi olmazdı, düşüncelerin önemi olmazdı. Taehyung yine normal olduğunda Jimin ona yabancı gibi davranabilirdi ama şimdi kollarının arasındaki bu bedenin ihtiyacı olan tek şey bir sarılmalıydı ve Jimin bunu verecekti.