ტრიბლეტები✓

ამნეზია

როგორც იქნა დაადგა საშველი ლილის სახლში წაყვანას.სენამ და რიუჯინმა ნივთებიც ჩაულაგეს და ახლა გზაში არიან.
ლილის გზა არ ეცნობა
- ხო მაგრამ ფელიქს,არასწორი გზით მივდივართ.
-ლილ,ჩვენ ახალი სახლი ვიყიდეთ სადაც მე შენ და ივი ვცხოვრობთ.
ვიცი რომ არ გახსოვ თუმცა იქნებ შეეცადო და რამე გაიხსენო
-გეფიცებით არაფერი მახსოვს.შვილი რომ მყავდა რას წარმოვიდგენდი.
არ მახსოვს არაფერი!
-კარგი დამშვიდდი-თქვა თეჰიონმა და სენას გადახედა-ივიმ რომ გაიგოს იმის შესახებ რომ ის არ გახსოვს გული ეტკინება ამიტომ თავი უნდა მოვიკატუნოთ. თან მალე შენც გაგახსენდება ყველაფერი.
-ხო მართალია-კვერი დაუკრა სენამ

მალე ლამაზ სახლს მიადგნენ.არც ისე დიდი,ლამაზი და დახვეწილი.
სახლის გარაჟში დამტვრეული შავი მანქანა ეყენა. (დაშლილებში წაგეთრიათ აქ რას მოათრევდით)
-ალბათ ეს ის მანქანაა რამის რო მომკლა ხო?-სიცილით იკითხა ლილიმ
-ხო,მალე მოვაშორებ აქედან-დაიღრინა ფელიქსმა
-დედააააა!!!!-ღრიალით გამოვარდა პატარა ბავშვი
-ივიიი!-შეეგება ლილი
-გამოიწიეეე! თმებს გაგაცლიიი!!!ჯიჰუუუუუუუნ!
-მამააააა!! ვაიმე მამა მიშველეეეე!!!-ღრიალით გამორბოდნენ ჯიჰუნი და მინჯი
-ჯიჰუნ მასე ყვირილს დედა არ გაპატიებს-თვალი ჩაუკრა თეჰიონმა შვილს.
-ახლა ჩაგცხებ-კბილებში გამოსცრა სენამ
-მოიცა მოიცა. მინჯი?? შენ ნამდვილად რიუჯინის შვილი ხარ?-გამოაშტერა საწყალი ბავშვი ლილიმ ასეთი ენერგია საიდან? დეიდებს გავხარ შენ ხოოოოო-თვალები აუციმციმდა მას.
-კარგი შედი სახლში თორე ხო ხედავ ფელიქსი რამისაა შეიშალოს ამ მანქანის დანახვაზე.
სახლი შიგნიდანაც ლამაზი იყო,სადა.
ლილის გენოვნებაში ნამდვილად ჯდებოდა.
ლილი თავის ოთახში მიიყვანეს და დასვენება ურჩიეს თუმცა მას ბევრი კითხვა ჰქონდა.
-მოიცათ ეხლა! ჩემი შვილი ასეთი მშვიდი და წყნარი როგორ არი??????
ეს ჩემი შვილია????-ეკითხება აფორიაქებული გოგო დებს
სენამ და რიუჯინმა ხმამაღლა დაიწყეს სიცილი და რამის გაიგუდნენ.
-მშციდი? ვაუმე დედიკო არ მოვკვდეეეე!-ღრიალი მორთო სენამ
-შენმა შვილმა შენს ავარიამდე ორი დღით ადრე იუნგის და ლიზას სახლის ყველა ფანჯარა ჩალეწა,მინჯის შემთხვევით ტაფა მოარტყა,ჯიჰუნი შენი მოტოციკლიდან ჩამოაგდო და ორი მეტრის მანძილზე აგორავა, ფელიქსის სამუშაოს ლეპტოპი სადაც მილიარდების ინვესტიციების გეგმა ქონდა აუზში გადაუგდო მერ თვითონ მეორე სართულიდან გადახტა და ზედ დაახტა,
-საწყალი ფელიქსი ჯერ მაგაზე ნერვიულობას რამის გადაყვა და მერე შენზე.
ლილი თვითკმაყოფილი თუმცა გაკვირვებული უსმენდა.
-და ბოლო კითხვა,რამდენი წლისაა ივი?
-4
-4
-4???
ახლა კი ყბა ჩამოუვარდა ლილის.
ოთხი წლის ბავშვი თუ ასეთ რამეებს აკეთებს მისი გაზრდა უსათუოდ ჯოჯოხეთი იქნება.
-სტუმრები გყააავს!-კარები შემოაღო ლიზამ
-ლიზაააააა! -მოეხვია ლილი გოგოს
-ეე! შენი მუცელი!რატო გასუქდი ესე მალე?-ბავშვურად წამოიძახა ლილიმ მაგრამ იუნგის ირონიულ ღიმილზე მაშინვე მიხვდა
-იუნგიიიი!!!!ოხ შე მასხარაააა!!!მამიდა ვხდებიიიი!!!
-შენ ისედაც ხარ მამიდა-შეაწყვეტინა ჯიმინმა
ოთახში პატარა გოგონა შემოვიდა და უკან ელისონი შემოყვა
-ლილი!!!მამი!!!!(არ გეგონოთ რო მამას ეძახის 🤣 მამიდას შემოკლებული ფორმაა)
-ლიზა იცოტე წაიქცევი და დაგიმატებ.-დაიწყო ჩხუბი ელიმ
- ჰო შვილო თან მარტო შენ კი არა...
ყველას გვცემს-სევდიანად ააფახურა თვალები ჯიმინმა.
-კარგით! გეყოთ!სასეირნოდ წავიდეთ!-წამოხტა ლილი საწოლიდან და გარეთ გაიწია.

სავარაუდოდ შემდეგ თავში დავასრულებ ამ ფიკს. ეს ჩემი პირველი ფიქციაა რომლის წერაც დავიწყე და იმედია არ გამკიცხავთ ხარვეზებისთვის. მადლობა რომ კითხულობდით. ყოველ ახალ ნახვას,მკითხველს ან კომენტარს ვზეიმობდი იმდენად მიხაროდა. უკვე 23... )ჩემი იღბლიანი რიცხვი 🤣💘 ) მიყვარხართ<33 მადლობა რომ ამ ემოციებს ჩემთან ერთად იზიარებდით. წარმატებები💘