Gülcihan'a Dönüş
Hani bendim güçlü olan
Kırılmaz dağılmaz sanmıştın bedenimi
Okyanuslar çalkalanıyor küstüğünde
Dalgalar hangi parçamdan alır hıncını
Böyle döve döve sargılı kıyılarımı
Gün nicedir yüzünü göstermiyor
Zehir kokuyor gecelerim
Güneşsiz kalıyor günlerim yalnızlığında
Sen neredesin Gülcihan
Senin için düşüyorum sürekli esen rüzgârların peşine
Bilmem kaç bahar sonra yeniden düşebilirim diye
Dâru'n-Nedve'de ılıman bir kışa hazırlanan bakışlarına
Nazenindir yine de
Harb-i Umumi'de yaşlanmış olsa da ellerin
Bir kum saatine kuruldum
Kısacıktı ya her zaman her şey seninle
Kabuğum çatladı Gülcihan
Daha da kısaldım, azaldım zamanda, zamanında Gülcihan
O gün yarasaları göremedik
Ama ellerin en çok o zaman benimdi
Bir an bakabilseydim prangalarıma
Yine de inkâr edebilir miydim
Uykusunda gülen sincapların varlığını
Gel etme Gülcihan
Bu bir ağıt değil
Suyu çekilen, özlediğimiz o göle
Cennet kokusu biriktiriyorum
Sana meftun çiçeklerimde
Gülüm, gül yüzlüm
Bütün güzellikleri de ardımda bırakarak
Derununa diz çöküyorum
Aydınlığına yürüyorum
Sana akan bu nehrin kıyısında ağlıyorum
Topraktan sızıp nehre ulaşmıyor
İki Gözüm'ün yaşı
Hasadı yapılmış ömrümü
Bahardan hiçbir iz yokken
Papatyalarına teslim ediyorum
Bir gün olur ya, dönemezsem kapına
Ağaçlar gelir
Kuşlar gelir
Rüzgârlar gelir gülüm
En çok da kelebekler
Sicim
Bir eyvana çıkmış yolum
Üç yanım sersefil
Ben ne günler gördüm
Dağlarının yaza bakan yüzü güzeldi mesela
Gölgemin geçici serinliği kayboluncaya dek
Güneş iyice alçaldı
Geçmişe dönemeyiz
Hava soğudu olabildiğince
Kandan bir dövme gibi
Astım karşı duvara yüzünü
Bir tebessüm bekledim
Hareketsiz yüzünden
Yaralı sicime düşürdün ya boynumu
Anlaşılmaz sözlerini de koydum kenara
Karaltılarda saklayabilirsin bir süre daha belki
Hatırlamak istediğin ne kaldıysa
O sakin yağmurdum ben baharı süsleyen
Unuttun mu
Esirin
Bir sel olsam
Yatağım yok
Gözlerinden taşarım
Bu yol karanlık mı karanlık
Gidemem bir adım öteye
Buraların yolu yordamı yok
Sen olmayınca
Dağların sümbülü yok
Ovaların çayır çimeni
Tozlu yollarına tutundum
Sükûnetli sesine bağlandım
Bir yol buldum can havliyle
Bağlanabilmek için pamuktan ipliğimle
Esirinim, kıymetsizim uzağında
Ne olur tut ellerimi, bırakma
Bitti
Ömrümce senden bahsetsem
Sözlerimin ağırlığı seni üzebilir mi
Kaç günüm kalınca
Acıyarak sevebilirsin
Bu kar daha ne kadar yağacak kırılacak dallarıma
Gücüm yok dedim
Bir tek sözlerim kaldı
Onu da alma dedim
Ölüm gelse bile dedi
Ölsen bile dedi
Öylece bitti
Har
Geç kalan ne varsa seni anımsatır
Acı ve hüzün seninle yürür
Bir gözün değsin bile isterim
Bir kez gözlerine düştüm bir yolun sapağında
