Days of Moon

Days of Moon deel 5

volgende dag zijn we weer bezig met trainen. Max en ik staan klaar bij een parcour waar je samen kan oefenen. Of in ons geval wedstrijden houden. Max knikt en we gaan van start. Max is 1 seconde langzamer, dus win ik. Als we elkaar een highfive geven hoor ik een knal bij de heksen vandaan komen. Ik kijk verschrikt om. Mirica kijkt angstig om zich heen. Ik ren er heen. Binnen 2 nano-seconden sta ik naast Mirica. Ze wijst naar de grond en dan zie ik het. Daar ligt Alice op de grond met een diepe hoofdwond. De verpleegsters komen rennend binnen en nemen Alice mee. Ik pak Mirica en sleur haar mee, achter de verpleegsters aan. Als ik binnenkom leggen ze Alice op een bed en doen de gordijnen dit. Er komt een verpleegster naar on toe en legt uit wat er aan de hand is. Ze zegt dat als we onze telefoonnummers geven, ze ons zal bellen als er nieuws is. Ik geef mijn nummer en we lopen de zaal uit. Buiten staat Liam te wachten. Ik geef hem een knuffel en stel voor om naar mijn huis te gaan. 3 seconden later gaat er de melding dat onze klas naar huis mag. 

Thuis zitten we in mijn kamer, Rebecka zit in de vensterbank, Ashton, Max en Jackson zijn buiten aan het voetballen, Liam leest in een boek en Mirica en ik zitten op mijn bed. "Kijk Mil hier, een spreuk om haar te laten genezen." zegt Liam. Ik lees het en kijk naar Mirica. Hevig knikt ze nee. Wij 4 vampieren zijn wel de beste van de school, maar de heksen en tovenaars staan een stuk hoger. Alice was de beste en stond op 14. Maar ja... Zij kan zichzelf niet redden. "Kunnen we niet dat nieuwe meisje vragen. Allie heette ze volgens mij. Ze stond toch op nummer 2 of zo?" vraagt Rebecka. Ze at wel eens met ons mee tijdens de pauze. Ze is een super aardige heks die veel weet. Ik knik en bel haar op. Net nadat ik heb opgehangen komen de jongens binnen. "Nu al klaar?" grapt Mirica. Maar als we hun gezichten zien weten we dat er meer is. "Mil de school belde. Jij was in gesprek. Alice is net overleden... Sorry." zegt Max. De tranen springen in mijn ogen. Ik spring naar buiten. Opeens begint het te regenen. Ik ga onder de oude wilg zitten, die bij ons in de achtertuin staat. Ik plof huilend onder de wilg neer. Even later hoor ik een klein plofje. Liam is naast me neer gekomen en gaat nu zitten. Hij slaat zijn armen om me heen. We blijven zo zitten. "Dankje." Zeg ik als ik uitgehuild ben. "Mil?"."Jaaaa?". " Ik denk dat ik je leuk vind." . "Weet ik Liam, ik jou ook." Zeg ik bloosend. Daarna volgt er een kus.