Her zaman ki gibi normal bir gün herkez işlerine okula evine gidiyordu Sokaklar daha illkbaharin son aydinlik günleriydi.Ben Fred henüz 16 yaşindayim.Bu zamanlarda norveç karanlik günlerine hazirlaniyordu.Babam bizi güvenli bir yerler götürmek için hazirliklar yapiyor annem 30 gün boyunca giysi yiyecek hazirliyor kiz kardesim oyuncak,ip,kitap felan aliyordu ben ise hep karanlikda oyun oynicam arkadaslarimla takilacağim için pek fazla birsey almiyorum.Her senelerde olduğu gibi herkez o karanlik günlerde dinlenecek ailesi ile vakit geçircek.Çocuklar karanlik sokaklarda belilli bir bölgelerde oyun oynuyor insanlar oturup bi lamba altinda ılıman bir havada muhabbet ediyorlar.Karanlık günlerin gelmesine saatler kalmişti herkez heycanliydi tabi bu karanlik zamanlari sevmeyenlerde var onlar sadece bir ayliğina karanlik geçene kadar norveçden ayriliyorlar.Şuan yatağima yattim hala yarinin karanlik olcağina inanamiyorum.Yerlerde kar var heryer karanlik ders okul hiçbirsey yok 30 gün boyunca rahatlik ve bu gecenin son güneş batiminda 30 gün karanliğa gömüleceğiz.En sonunda sabah olmuştu ama sabah olduğunu fark edilmiyordu.Sabah saat sekiz idi çalar saatim çalmişti uyandim yatağimdan kalktim,terliklerimi giyip camdan dışari baktim benim gibi dışari mutlu gözlerle bakan yüzlerce insan vardi.Karanlığın ilk günlerinde kasabanin bekcisi Rick abi geceleyin kasabadaki tüm kurt köpeklerini normal köpeklerin öldürüldüğünü fark etmiş.Kasabanin şerifi Daryl gece bunlari yapanlari ararken kasabanin biraz uzağinda insana benzer insan gibi ama yüzlerinin değişik olduklarini ve çok hizli koştuklarini görmüş.Ben bu senenin karanliğin farkli olcani düşünüyordum ama bir facia olcani düşünmezdim babam bu konuyu öğrendikten sonra bizi çati katina kitledi silahlari doldurdu küçük pençereden dışari bakiyordu ayni babamin yaptiği gibi diyer insanlarda aynisini yaptilar aniden bir patlama duyduk çatidan gelen ayak sesleri dışaridan gelen çiğliklar çok ürperticiydi.Pencereden baktim yerdeki beyaz karlar hep kan olmuş.İnsanlar etrafa kaçışıyorlardi uzaklardan koşan yüzleri kanli hizli vampirler geliyordu.Arkadaslarim tüm tanidiklarim ısırılıyordu.Babam çatiya alabildiği kadar insan aldi silah aldik.Vampirler kan kokusu aliyorlardi çok ince sesleri bile işitiyorlardi ondan dolayi nerdeyse hiç hareket etmiyorduk soğuk havada yorganlarin içinde oturuyoruz çok korkuyordum herkez birer birer ölüyordu ısırıliyordu ve yanimiza aniden şerif daryl abi geldi ve insanlarin öldüğünü bu şeylerin ise çok güçlü olduklarini söyledi babam rick abi ve bir kaç kişi daha eli silah pencereden bakiyordu her yerden çığlık sesleri geliyordu vampirler yavaş yavas tüm evlere girerek dağıtıyor tüm insanları yiyorlardi çok korkuyordum.Henüz daha karanliğın altıncı günüydü 24 gün icinde heran herkez ölebilirdi. Rick ve shane ise erzağımızın azaldığını söyledi bir plan kurup alexsandra teyzenin marketinden ihticacımızı karşılayacağı kadar yiyecek almamız gerektiği söylendi bunun üzerine plan işleve geçti bu olayın bize kattığı iyi bir yönü vardı vambirler ışıktan korkuyorlardi.Rick ve shane bir plan kurmustu alexsandra teyzenin kocasinin bir helikopteri vardi oraya kisa sürede varmak için yola koyulduk
EĞER OKUYUP BEĞENDİYSEN YILDIZIMI PARLATMAYI UNUTMAYİN :))
