DIARY SOLSTICE

Diary three

                                   He

"Meee dow, emphasize the sound e and o.Do it again Bethany.Yes, you can" utos ni Ms.Lucy na isang speech therapist.
Unti unti kong hinulma ang mga labi ko para pakawalan ang boses and sundin ang sinasabi niya.

"M-mmee Do.." natigilan ako ng ayusin niya ang buka ng bibig ko at panga.

"Yan!Hirap ka kasing magproduce ng sound dahil sa buka ng labi mo.When you at the end, lower your upper lip to produce ow sounds.Do it again." Mahinahon niyang turo.

One hour na speech therapy kada araw ang sessions ko.From Monday to Saturday but my improvement is very fast as it can be.

Kahit na di pa rin ako nakakakita ay nagiging magaan ang lahat dahil dito.

"Good bye, Ms. Samson I hope na sana sa susunod nating pagkikita ay makakapagbasa kana ng isang sentence.That's our third day but you got it very well.No need to thanked me because it's my job" Masaya niyang pamamaalam sa akin matapos ang mahigit isang oras na pagtuturo.

"G-Gud b-ba iy, p-po" pabalik na pamamaalam ko sa kanya.

"Maybe soon we have a daily chikas if you already healed.See you tomorrow, Bethany" Mababakas sa tono ng boses niya na masaya siya para sa akin.

Narinig ko na ang pagpitik ng pintuan senyales na ako na lang ang nasa loob ng kuwarto.Kinapa kapa ko ang kumot na nasa paanan ko at binalot ko ang sarili ko dito.

Kanina pa ako nilalamig kaya di ako masyadong nakapagfocus sa speech therapy kanina.Nakalimutan kong sabihin kay Ms.Lucy na hinaan yung aircon.

Kailangan ko ng nurse.Pero paano hirap pa rin ako magsalita!

Iginala ko ang mga kamay ko sa bandang gilid para hanapin ang button para sa pagtawag ng nurse.Ilang minuto na ang nakalipas at di ko pa rin yun mahanap.

Asan ba kasi yun?!Magyeyelo na ako dito.Napaigik ako ng may matabig akong isang bagay at lumagapak ito sa sahig.

Ano yun nasagi ko?!Baka mamaya yung dextrose ko yun!

My hands started to sweat.I don't get it, but my gut says that someone is kept staring at me right now.
Napapitlag ako ng may nararamdaman akong dumadampi sa pisngi ko.It's so soft and tender like the cotton candy.

It hypnotized me for a second and I yawn.Inantok tuloy ako.Dumako na ang mga palad ko sa kumot.Nang makapa ko ito ay mabilis akong humiga.

I felt that the temperature become well however it makes me much sleep like a couch potato.

I hurriedly rush to room 67-B.From ground floor to 4th floor ay tinakbo ko.I breathe furiously as I took a glance to my wristwatch.Five minutes before the speech therapy of her finished.

"Oh, Doctor Lee.Good day!" Gulat na bati sa akin ni  Ms.Lucy ang speech therapist ni Bethany.
"Ahmm, she's already finish?" My breath blew heavily as I took the conversation.
" Y-Yes! She is, Actually she started to began well and fast." Napansin kong bahagyang tumaas ang kilay niya habang nakangiti.
Pasasalamatan ko sana siya kaso tumunog ang cellphone niya dahilan para mag paalam na siya.

I'm trying to be calm when I started to hold the doorknob.

The "at home" atmosphere welcomes me.Lalong nagkumawala ang tibok ng puso ko na kanina pa kumakabog.

I quitely closed the door and maigi kong inayus ang pagkakasuksok ng stethoscope ko sa bulsa ng lab coat ko dahil sa pagtakbo ko kanina medyo nakalawit na ang dulong bahagi.

My steps echoed while I kept staring at her.Parang may hinahanap siya sa bandang gilid ng side table.

I don't know what to do, I give her a small and tender touch in her right cheek.She's so cold.