Sadece Bir Hastane {Hyunin}

Başlangıç

Hyunjin

Yoktu. Hiç kimse yoktu. Siktiğimin okulunda yanımda olan bir kişi bile yoktu. Neden olduğu ise açıktı. Sevgili babam o delilerin olduğu hastanede çalışmamı istiyordu.Bana sormaya tenezzül bile etmeden hemde.

Ah tabi size olayı anlatayım. Okulda müdürün odasına girilip yapılacak sınavın cevaplarını dağıtmışlardı. Ve suç bana kalmıştı. Haber babama gittiğinde ise beni okuldan almakla tehdit etmişti. Ama babam tehdit etmezdi. Diyorsa yapardı. Bunu çok küçükken anlamıştım. Anneme dışarı çıkarsan seni öldürürüm dedikten sonra öldürdüğü zaman anlamıştım. Üstüne bana üvey anne getirmişti. Sırf acıya dayanıklı olmam için ise bana elektrik verirdi. Yetmezmiş gibi ağlamama izin vermezdi. Ağlamak güçsüzlerin sığındığı bir mağaradır. Ve sen hwangsın saklanmazsın.Eve gittiğimizde yanımda olacak kişilerin kardeşim,ablam,abim ve üvey kardeşim niki olduğunu biliyordum. O japon kadını hiç sevmesem de oğluna bayılırım.

Şimdi ise eve doğru yol alıyorum. Beni sokağa atmasa iyidir. Yanıma gelen minho ile gülümsedim. Ah size başta kimse yanımda değil dedim değil mi? Bu 4 çocuk dışında demeyi unutmuşum. Pardon.

"Olayları duydum."

"Off sorma ya"

"İstersen seninle gelebilirim. Hem bizimkileri de çağırırım. Nasıl fikir ama?"

"Olur. Hadi gidelim."

Yola çıktık.Bizimkileride alıp eve gitmek için chanın arabasına bindik. Eve gitmek hiç istemiyordum. Çünkü o adamı çekicek hiç halim yoktu ama işte baban olunca.

Evin yanında geçerken bile bağırışlar duyuluyordu. Muhtemelen ryujinin annesi(halam) ile babam kavga ediyorlardı. Harika bir akşam geçiricektim. Arabadan inip bizimkilere burda kalmalarını söyledim. Kapıyı çaldığımda içerden bir ses duydum.

"Yeter. Bu kaçıncı olayı. Alıyorum okuldan zaten lise sonda. Bizim hastahanede bakıcı olarak çalışacak. Toplasın o zibidi arkadaşlarını da. İsmimizi Yeter karaladı!"

"Abi yapma. Bırak çocuk yaşasın hayatını hem daha hastahaneyi bile bilmiyor!'

Şimdi gelelim bir diğer olayımıza. Şöyleki bizim hastane bilindik bir hastane degil. Hayır hayır düşündüğünüz gibi de değil. Hiç Kimse bizim bir hastanemiz oldugunu bilmiyor. Oradaki hastalar da dahil. Orayı evleri saniyolar çünkü doğduklarından beri ordalar. Benim babam eskiden yani yaklaşık on sekiz sene önce bir holding sahibiydi. Hala öyle de neyse. Bir gün asistanını ağlarken görmüş. Yanıma gidip ne olduğunu sorduğunda ise kadın 'oğlumum Deli olma ihtimali var" Demiş. Babam şaşırmış çünkü kadının bebeği daha üç günlük bir bebekmiş. Kadına nasıl mümkün olduğunu sormuş.

Kadın ise bunun bir hastalık olduğunu ve evlerinin çevresindeki bebeği olan herkesin bu şekilde doğduğunu ama ailelerinin bebekleri istemediklerini söylemiş. O an babamın aklına bu gelmiş. O çevreye gitmiş ve ailelerinin istemedikleri bebekleri almis. Yaklaşık on beş on altı tane bebek toplamış ve hepsini busandaki etrafı yeşilliklerle çevrili kimsenin yaşamadığı bir yere yaptırdığı eve götürmüş.

Onlari orda büyütmüş ama hiçbirine Deli olduğunu söylememiş. Çünkü arkadaşı bir bilim adamiymis. Onu getirip çocukları incellettiginde beyinlerinde garip birşeyler olduğu ve eğer babam onlara Deli olduklarını söylerse istedikleri deneyleri üstlerinde deniyemiyeceklermiş. Çünkü bu çocukların beyni o kadar gelişmiş ve normal bir insan beyninin üstündeymiş ki istedikleri zaman o zararlı şeylerin beyinlerine ulaşmasını önleyebiliyolarmış.

Babam bu durumdan etkilenmiş ve onların üzerinde deney yapmaya başlamış. Onlara söylediği yalan ise 'burası bir yurt ve size haftalık kontroller yapıyoruz'muş babam çocukları öyle bir kandırmış ki çocukların insan üstü bir zekaya sahip olduklarının hâlâ farkında değiller...

...........

Ugh tama uzun oldu. Umarım hoşunuza gitmiştir. Öpüldünüz.