Neredeyse hayatımın en berbat günlerindendi. Gidiyorduk. Onun olmadığı bir şehre gidiyordum. Koltuğuma oturup saatlerde öyle kalasım vardı onu düşünerek onu hayal ederek öylece orda kalmak istiyordum ben. Takii eve nursena gelene kadar.
- neredesin ? Kac saattir seni bekliyoruz acele et !
Burada kalsam olmazmıydı ki .s
+tamam geliyorum.
-bekliyoruz.
Evet gidiyordum onu belki son kez görücektim. Yada hic bakamadan gidicektim. Silicektim tamamen hayatımdan. Peki bunu yapabilicekmiydim ben ?
