love||Minlix

-7-

Bizi zor bir süreç bekliyordu ama bu lanet olası şeyi yeneceğimize inanıyordum Minho yemek yiyemedikce daha da hızlı zayiflayacakti çocuk zaten zayıftı daha fazla zayiflarsa kötü sonuclara yol açabilirdi bu yüzden kısa sürede hemen bitmesini istiyordum, Minho'nun halsiz olması zaten canımı yakıyordu,onun karşısında nasıl yemek yiyebilirdim ki? O yemek yiyemiyorken ben mi yicektim?.

Ben yerken o da denerdi belki,ne yapacağım bilmiyordum..

"Biraz omzunda kestirmek istiyorum lixie sorun olur mu?"

Minho bunu cidden soruyordu nasıl sorun olabilir minho?

"Olmaz bebeğim keyfine bak" dedim ve minho kafasını omzuma koydu uyumaya başladı

Onu asla rahatsız etmek istemediğim için hiç hareket etmedim ve saçlarını okşadım minho bunu çok seviyordu ben de bunun farkındaydım ben de uyuya kalmıştım kafamı arkaya koltuga doğru yasladım ve gözlerimi kapattım

Tam uyuyacakken kapı çaldı kim olabilirdi ki? Minho'nun kafasını tutup yastığa koyduktan sonra kapıyı açtım.

NE!?

"Felix benden kurtulacağını mi sanıyorsun?"diyip kolumu tutmuştu

"anne ne işin var burda niye geldin yine!?"

Gelen kişi annemdi ve hâlâ aynıydı tanrım beni Minho'dan alacaktı minho'yu bırakmamı isteyecekti

"o aptal çocuğu bir daha göremeyeceksin Felix."

Dedi ve o sinirle yüzume tokat attı minho sesimizi duymuyordu çünkü çok derin bir uykusu vardı deprem olsa uyanmazdi.
Ne diyecegimi bilemiyordum annem şuan karsimdaydi ve kolumu tutuyordu hiç bir yere kacamazdim aklıma bağırmak geldi bagirsam minho uyanır miydi?

Tam bagiracakken annem ağzımı eliyle kapatti lanet olsun anne..
Ve nefesimi kesip bayılmama da sebep oldu nasıl biriydi bu böyle aklım almıyordu.

Gözlerimi açtığımda yine evdeydim ve telefonum yanımda yoktu..
minho'yu asla arayamazdim şimdi ya o uyandiysa onu terk ettigimi düşünduyse?

Bu kadarı da fazlaydı ama elimden bir şey gelmiyordu evdeydim ve odamdaydim annem beni hemen odama atmıştı ve baktığımda tüm minho ile olan fotoğraflarımiz hepsini yırtılmış bir şekilde yerdeydi,bunu annem yapmıştı ondan nefret ediyordum.Dayanamayip hüngür hüngür ağlamaya başladım ve yerde ki yırtılmış olan fotoğraf parçalarını toplamaya başladım bir yere koydum

Odadan çıkıp banyoya girdim yüzüme baktim gözlerim kıpkırmıziydi dudaklarim ise şişmişti hepsi ağlamaktan olmuştu

Elimi yüzümü yıkadım tekrardan kendime baktım acınası gibi duruyordum ama belki de yarın okulda minho'yu görebilir ve ona her şeyi anlatabilirdim aklıma fikir gelmişti bugün dayanabildigim kadar dayancaktim yarın okula gidince her şeyi Minhoya anlatcaktim hem minhoyla biz artık reşit olmuştuk ve acaba burdan uzaklara mi gitsek diye düşündüm Minho'nun arabası vardı çocuk zaten zengin gibi bir seydi o arabayla başka bir yere gidebilirdik okul çıkışı bunu yapabilirdik

Tam o sırada keyfim yerine geldi ve salona gittim annem bana yaklaştı ve bir kere daha vurdu çok acıdı bu sefer çok canım yanmıştı
Elimi yanağıma koymuştum

"O KADAR İGRENC BİRİSİN Kİ FELİX SEVİLMEYİ HAK ETMİYORSUN" bana bunları söylemişti

Madem hâlâ nefret ediyordun kadın niye beni eve getirdin niye ruh hastası yemin ediyorum.

Ardından beni şertce itti bu da belimi sertce duvara vurmami sağladı hemen yere düştüm belim zaten ağrıyordu belim de fıtık olduğunu
Da biliyordu sadece canım acısın diye işte.Bikmistim artik kurtuldum derken tekrardan dayak yiyordum ve ben artık buyumustum niye hâlâ dayak yiyordum abim gibi olamadım diye mi?Anneme layık bir çocuk olamadım diye mi.? Gay olduğum için
mi?Annem artık o çocuğun sevgilim olduğunu anlamıştı