Taşınma günü gelip catmisti. Eşyalar arabalara yüklenmiş ayrılık vakti gelmisti. Tasincaklari yer çok uzak olmasada küçük elida ya çok uzak geliyordu. Tüm mahalleli toplanmış elidalari yolculamaya gelmişlerdi büyük elida herkesle görüşüp sıra küçükelida ya geldiginde sanki birbirlerini hiç bırakmayacakmış gibi sarıldılar artık gitme vakti gelmişti. Arabaya binip arabayı calistirmislardi araba bi an hareket edip yokuşun başında görünmüştü yavaş yavaş gözden kaybolmuştu. Büyük elidalar eve yerleşir yerleşmez küçük elidalar direk ziyarete gitmişlerdi. Her haftasonlari hep birbirlerine giderlerdir. Bir cumartesi sabahı küçük elida huzursuz bir şekilde uyandi. Direk büyük elidayi aramaya kouuldu. Ama nafile telefonlar açılmıyordu. Küçük elida canından çok sevdiği kardeşinin ölüm haberini alacağından habersiz çaresizce aramaya devam ediyordu. Büyük elidanin dayısı aramış o kötü haberi vermişti. Küçük elida beyninde hala olanları hazmetmeye çalışıyor ama olmuyordu. Apar topar toplanıp büyük elidalarin evlerine doğru yola çıktılar oraya vardıklarında evin etrafında amansızca bir kalabalık toplanmıştı kalabalığı yararak eve doğru girmeye çalışırken polis engeline takılmıştık içimden nolur yanlış olsun yukarda ölen benim kardeşim olmasın diye dua ediyordum. Polis bizi merdivenlerden çıkarırken duvarlar üstüme üstüme geliyordu içeri adımımı attığımda yoğun bir sis dumanı ve kömür kokusu ortalığı sarmisti salonun kapısına geldiğimizde iki cansız beden yerde yatıyordu üstünde siyah örtü o an bende yerde yatan üçüncü kişi olmak istedim polis teker teker üstlerini açınca dünyam karardı. Artık kardeşim canım yoktu o artık cennete gitmişti o kadar yanlız hissediyordum ki kendimi kolum kanadım kırılmıştı o benim kısa zamanda hayatıma girmiş olmasına rağmen benim dünyam olmuştu. Ama artık dünyamı yitirmiştim.o artık yoktu ve bende bitmiştim."HAYLA O YASİYORMUS GİBİ DAVRANİP KENDİMİ AVUTMAYA ÇALIŞMAKTAN YORULDUM.ONU COK ÖZLEDİM"
