Neydi insanı kendini elleriyle hayatını mahvetmeye iten. Hangi zehirli düşünce kirletti bu çocuğun aklını da o masumluğunu kaybetti. Bu cahillik miydi? Hangi cahil kendini kendi elleriyle ölüme iter. Bir insan neden kendine düşman olur. Okadar çok soru varki kafamda cevap bekleyen ama ben korkuyorum düşünmeye. Gerçeklerin yüzüme tokat gibi çarpması an meselesiyken kaçıyorum. Zehirli düşünceler sarmış etrafımı eli kolu bağlı olmak ne kötü bu durumda. Okadar öfkeliyim ki hayata insanları bu duruma iten hayata. Sahi neden yaşamak ister ki insan bu hayatı ne anlamı var yaşamın bu durumda. Sen artık sen değilken kendinden vazgeçmişken. İnsan neden özgürlüğünden feragat eder de bağlılığın esiri olur ne büyük acizlik onların yerinde utanıyorum hangi sıfatla zehirler düşünceleri, insanları, masumları.
En zorunda bütün bunlara şahit olup hiç birsey olmamış gibi devam etmek hayata. Şahit olunan bu olaylar nasıl gider benden nasıl eski ben olurum ki. Bu insanlar için en güzeli belkide çocuk kalmalarıydı ozaman kedileri yetmiyormuş gibi etrafına da zehir saçmazdı kirletmezdi masumları
☠ YEIS☠
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Ruhun Dili
RandomMutsuzken mutluyken ve düşünceliyken yazdığım yazıları paylasicam kompozisyon benzeri yazılar olacak gerçekten beni dinlemek isteyenler okusun.
