Onsuz geçmiyor günüm. Her günüm onu düşünmek ile geçiyor. Onu ne unutabiliyorum ne de vazgeçebiliyorum.
Yine bir akşam yatağa geçtim ve onu düşünmeye başladım. Onu sevdiğimi içimde tuttukça yanlız hissediyorum. Kararımı vermiştim en iyi arkadaşıma söyleyecektim. Telefonumu kaptığım gibi mesaj attım. ilk ona aşık olduğuma inanmadı tabi inanması güç çünkü benim başka birine aşık olduğumu biliyordu.
Geceye kadar konuştuk. Aslında ruh eşimmişte ben fark etmemişim. Aynı şeyleri hissediyoruz. Ama o kendine çok güvenmiyordu sürekli " O benim neyimi sevsin ki " falan diyodu. Ama öyle değil oda ona aşık. Sadece anlaması için biraz zaman lazım.
Onu sevmemek istiyorum ama yapamıyorum. Kararımdan eminmiş bir şekilde konuşuyorum ama olmuyo. Onu sevmekten vazgeçemiyorum. Kalbime söz geçiremiyorum, olmuyo gitmiyo.
Yine bir sabah onu sevmemek için kendimi kandırıyordum. Okula giderken onu gördüm tabi oda beni gördü ama hiçbirşey söylemiyo. Aslında her sabahım böyle, onunla karşılaşmamak istiyorum ama yapamıyorum.
Diger arkadaşlarıma güvenemiyorum. Çünkü onlar sır tutamaz. Bir keresinde
bir şey söylemiştim yanlış anlayıp başkalarına söylemişler. Allahtan bir tane güvenebileceğim bir arkadaşım var. Bir tek o beni anlayabiliyor çünkü oda benimle aynı şeyleri düşünüyor.
