Artık hayatımda çok şey değişti. Birbirimizle konuşmuyoruz. Nedenini bilmiyorum ama küstüğünü biliyorum. O bana baktığında ona doğru dürüst bile bakamıyorum.
Hep arkadaşları yüzünden küstük. Onların yüzünden sevdiğimden bir tık daha uzak kaldım. Ama eminim ki o benimle küs değil. O bana asla kızamaz. Her ne kadar arkadaşları ile tartışsak da bana kızamıyor. Tabi bende kızamıyorum.
Bu arada arkadaşımın duyguları çok karışık hale geldi. Kimi sevdiği belli bile değil. Aynı benim eskiden yaşadığım gibi. Evet aynı anda iki kişiye sevebilir ama eşit sevemez birini daha çok sever ve özler.
Belkide suç bende. Sevdiğim ellerimden gidiyor ve ben hiçbir şey yapamıyorum.
Keşke bir şans daha verilseydi aşkıma. Çok geç olmadan aşkımı itiraf etmeliyim. Her ne olursa olsun bu aşka sahip çıkmalıyım. Yoksa ikimizde birbirimizden soğuyabiliriz.
Acaba çok mu abartıyorum aşk konusunda. Gerçi ben aşk denir bilmezdim. Ama şimdi ise pençesine düştüm.
Aşk aslında bir beyin oyunudur. Ne olduğu bilinmeyen bir his. Seni kendisine çeker. Ne olduğunu anlamadan düşersin tuzağına
