ENDLESS LOVE SERIES( CLYNZE JAY STANLEY)

11 3 0
                                    


DISCLAIMER AND REMINDER:

This book is a work of fiction. All names, characters, locations, and incidents are products of author's imagination or have been used fictitiously. Any recemblance to actual persons, living or dead, locals, or event is interly coincidental.

Uploading, scanning and distribution of this book in any form by any means - including but not limited to electronic, mechanical, photocopying, recording, or otherwise- without the permission of the author is illegal and punishable by law. PLAGIARISM IS CRIME................................................................................

Warning: SPG ( Sa mga 18- ay skip niyo yung spg scene pero kung ayaw mo magpapigil, ikaw bahala.)

MECAZA POV (LEADING WOMAN IN OUR STORY)

"Miss, hindi ka na pwedeng uminom. Kanina ka pa rito ng alas sais, anong oras na e alas dyes na" saway saakin ng bartender pero inirapan ko lang siya.

How dare he? Pinagbabawala niya ako? Just wow! Ito na nga lang ang paraan para makalimutan ko siya tapos may hahadlang pa.

Mabilis kong nilagok ang natitirang alak sa bote nito at nang tatangkain ko nang agawin sa bartender ang bote ng alak ay mabilis niya itong inilayo sakin.

"Why are you stoping me?! Kaya kong bayaran ang kita niyo sa araw na ito kahit doble pa, so kindly give it to me kung ayaw mong ipasara ko ang bar na na ito" inis na sabi ko. Biglang namutla ang mukha ng bartender, hindi niya ata inaasahan ang sasabihin ko.

"Pero ma'am ilang bote na ang nainom niyo at wala ka man lang kasamang maghahatid sayo. Nag-aalala lang naman ako sayo" dahan-dahan niyang iniabot saakin ang bote ng alak na tininggap ko naman.

"You? You care for me?" natawa ako ng mapakla dahilan ng pagkunot noo ng bartender.

"Im not buying it. How can you say that you care for me? It is all a lie. Even my boyfriend who promised me that he will do anything for me but look at me now! Drinking alone because of the pain that he caused to my heart" hindi ko na napigilan ang luhang tumulo sa mga mata ko. Kita ko ang pag-iwas ng tingin ng bartender sakin. Siguro naiisip niya na praning ako, kasi bigla nalang akong magsasalita ng kung anu-ano.

"You can leave! Your'e not helping." sigaw ko sa bartender. Kita ko sa mga mata niya na awa para saakin na tila naiintindihan niya ang pinagdadaanan ko but i dont need his pitty on me. What i need right now? I need to ease the pain, the pain in my heart.

"Whats going on here?" a baritone voice join in the scene.

I immediately look up just to see his face. When our eyes met I felt something strange. Something unexplainable. I dont know what he did to me. I stared at handsome face for a moment then my eyes stare to his thick and black eyebrow, down to his beautiful blue eyes, sharp pointed nose and his thin but beautiful and kissable lips. HE'S GODAMN HANDSOME!

"Miss, can you tell me what's going on? and why are you shouting at my bartender?" he ask again and that's bring me back to the reality. The Ugly Reality that i Want To Escape.

"And why do you care?" inis na tanong ko. Wala akong pakialam kong gwapo siya. As long as I want to shout I will shout. No one can stop me, even this hotie guy.

"I care beacuse this bar is owned by my parents." aniya dahilan para mangha ko siyang lingunin. This hotie guy have a rich parents? This is the most expensive luxury bar in the Philippines.

"I dont care! Just dont bother me" singhal ko at mabilis na nilagok ang alak sa bote. He slowly walk to my side and sit beside me! Nakangisi siyang tumingin saakin. Parang nakuryente ako ng magtama ang paningin namin. Ako ang nag-iwas ng tingin.

Love Under The MoonlightTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon