AGNES POV
"Teka! Wait!∽"
Si Zee. Oh god! Not now. Di pa ku ready.
"He-heyyyy!∽" tawag nya sakin and he grab my hand kaya't napaharap narin ako sa kanya. He intently look into my eyes. Straightly.
"Zee. Busy ako. Next time nalang okay?" Sabi ko habang pilit kinakalas ang paghawak nya.
"Akala ko ba busy ka? Pasaan ka?"
"Ah. Ah. Out na kasi namin. Magrerelax lang kami ng mga kaibigan ko."
"Then lets talk." Sabi nya ulit habang pahigpit ng pahigpit nman ang paghawak nya sa mga braso ko.
"Zee nasasaktan na ako."
"We.need.to.talk!" This time mukhang galit na sya. Kung galit sya pwessss.
"So you really want to talk about why i keep on avoiding you ha? OKAY! FINE." At na.una na akong naglakad papuntang sasakyan nya at sumunod naman sya. He open the door and we get in.
"Tell me. Why? What happen? Ok pa naman tayo nung isang araw ah." Sabi nya and he brush his hand on his hair na syang kinadagdag ng kanyang ultimatum hotness. Kilandi talaga e nu. Ultimatum talaga.
Di pa din ako umimik. Di ko din kasi alam kung pano ko 'to simulan. At ngayon, nakayuko na ko. Hindi ako makatingin sa mga mata nya.
"Zee. Kasi∽" sabi ko while rubbing my hands which means na nenerbyos na ang pinakamagandang anak ng nanay ng lola ko.
"Tell me why? So we can work for it. So we can fix it."
Fix it? Work for it?
Isang mahabang katahimikan ang nangibabaw sa'min. Di ako makasagot. Di ko din kasi alam kung ano ang sasabihin ko. Naguguluhan ako.
"Agnes? Please? Talk to me." He held my shoulder. At ngayon nakaharap naku sa kanya.
"Zee kasi∽" sabi ko habang nakayuko parin.
"Kasi? Bakit? May problema ba sa inyo? Nag.away na naman ba kayo ng daddy mo? Hey?" he hold my chin at itinaas ito para magpantay ang mga mukha namin.
Oh god! Those two pieces of black orbs na nakakalaglag panty, pointed nose, at higit sa lahat ang kanyang manipis na labi na kay sarap-- wait? Landi nenemen. Argh!seryuso na. Okay.okay.
"Ahh.NO! Wala. Ano kasi. ---" ano ba? Eto naba talaga? Pinaghirapan kung e.avoid sya para di dumating sa puntong gan'to at heto. Ito na nga ata talaga. Ngayon na nga talaga siguro ang nakatakdang araw para tapusin na namin ang aming relasyon.
"Ahhhh. Zee." Sabi ko ulit at lumayo ng konti sa kanya at saka yumuko.
"Letsbreak." Pabulong ko nang sabi. Eto na.
"Lets what?"
"Lets break. Magbreak na tayo." Sabi ko paharap sa kanya.
"What? Why? Kung tungkol to sa tatay mo. Pwede namang ilihim nalang natin yung relasyon natin. Diba. Napag.usapan na natin 'to? Diba?"
"NO!" Sagad kong sabi. Di nya kasi maintindihan. Argggh! Ang gulo. Ang gulo ko. Di ko din kasi ma'clarify if what really i felt.
"Zee. I guess i fall out my feelings for you. Di na kita mahal." I said while my face was now facing the floor.
"Ahhhhhhh! Oh nga pala. Sabi mo pala nun na madali kang mawalan ng gana sa isang relasyon. What would i expect?" Sabi nya. Ghaddd. Di ko sya matignan.
"Zee. I'm sorry." Nakatungo parin ako. Di ko kasi sya makaharap. Dahil anytime babagsak narin ang luha ko na kanina ko pang pinipigilan.
"Okay"
okay? Yun lang? Okay?
Tss. Ano pa bang aasahan ko. O.a ko naman masyado. Ako na nga 'tong nakipagbreak. Tss.
"Sorry talaga." Sabi ko and i face him at di ko inasahan ang nakita ko. The great Zee Alexandre Montano ay umiyak.
"Z-zee∽" aabutin ko sana yung mukha nya pero lumayo sya.
"Don't call me that name anymore. Its Xander. At pwede kanang lumabas." Sabi nya at ngayon ay galit ang mga mata nya na may lungkot at the same time.
"I-i'm sorry talaga Ze∽"
"DON'T CALL ME THAT FUCKIN NAME AGAIN AGNES!NOW! OUT! GET.OUT."
Dahil sa takot ko ay agad agad kung binuksan ang pinto saka lumabas. At pagkalabas ko agad nya ring pinaharurot ang sasakyan nya.
Zee. I'm sorry and I love you. Goodbye.
