100 Yılık Uyku Demon Slayer×Oc(Orijinal Character)

SONUNDA

Yatakta yatan kıza baktım. Kız da bana bakıyordu. Mavi gözleri büyük bir endişeyle bana yönelmişti.tam konuşacaktım ki kız:
- neden beni kurtardın? Sen bir iblissin , beni yemen gerekmez mi?
- Ben senin bildiğin iblislerden değilim. Hayvan etiyle besleniyorum ve insani özelliklerimi kaybetmedim.şimdi sen soruma cevap ver.Gecenin bi vaktinde ormanda ne yapıyordun?

Başını öne eğdi sanki cevap vermek istemiyormuş gibi elleriyle oynamaya başladı.
-Tamam sana herşeyi en başından anlatacağım. Ben buraya yakın bir köyde 4 çocuklu bir ailenin en büyük çocuğuydum. Annem çok hassas bir kadındı ve babam çok umursamazdı. Kardeşlerime ben baktım. Eve ben para getirdim. Kardeşlerim bana yardım etmeye çalışsa da onlara izin vermiyordum çünkü ben çocukluğumu yaşamadım onlar yaşasın büyüyünce yeterince zorlanacaklar zaten.

Bir gün ormana bitki aramaya çıktım. Hiçbir şey bulamadığım için cesaretimi topladım ve ormanın iyice içine girdim. Annem hep bana adımlarına dikkat etmemi ormanın derinlerine girmememi tembihlerdi ben ikisine de dikkat etmeyerek yürüyordum. Tam güzel bir böğürtlen çalısı bulmuştum ona ilerliyordum ki ayağım kaydı ve neredeyse yere paralel bir tepeden aşağı düştüm. Çok yüksek olmadığı için ölmedim ama bacağım kırıldı. O halde baya uzun süre kaldım vahşi hayvanlardan korunmak için bir ağacın arkasına saklandım. Çok hafif de olsa ayağımın üstüne basabiliyordum. Tam ayağa kalkıp yürüyeceğim sırada senin üzerime gdiğini gördüm. Canımın derdine düşüp açımı unuttmu ve koşmaya başladım. Sonrasını biliyorsun zaten.

Herşeyi tek nefeste anlatmıştı.Ben de ona kendi hikayemi anlattım. gün boyu konuştuk.Adı Kimaymış.Alsında o da iblis avcısı olmak istiyormuş ama kardeşlerine ve annesine bakması gerektiğinden bunu yapması çok zormuş. Biz böyle konuşurken güneş batıyordu. Bir anda mor saçlı hashira nın kokusunu aldım. Sonunda geliyordu. Yani kurtuluyordum. Kimaya baktım. Onu yardımcım olarak almak isterdim. Keşke eski zenginliğin olsaydı. Bunu daha sonra konuşabilirdik. Şimdi hashiraya odaklanalım.

Kapı tıklandı. Ben gidip açtım. Mor saçlı kız :
Vay ve demek kaçmamışsın. Sana iy-, derken arkamdaki kimayı gördü. Hemen beni itip Kima nın yanına gitti:
- Hey iyi misin bacağın nasıl kırıldı? Derken bana bakıyordu. Kima ona da tüm başından geçenleri anlattı. Benim ona yardım etmem de dahil...
- Demek acıkmana rağmen ona saldırmadın sanırım sana güvenebilirim zaten arşivler de seni haklı çıkardı. Ama sakın sana aşırı fazla güvendiğimi düşünme sen benim için hala bir iblissin.
Üçümüz birlikte yürüyerek konak ya da her neyse oraya geldik. Hashira Kima yı bir yatağa yatırdı. Gelen küçük kızlardan birisi sergisini açarken beni odadan çıkardı ve:
- Şimdi "birliğin başındaki kişi" seni kabul edene kadar burada kalacaksın bir haftaya kadar bizi yanına çağırır o sırada burada kalacaksın. Zaten sana benzer bir iblis daha var tabii onun yanında abisi var ama onlar da yakında ubayashiki-sama onları da yanına çağırır. Yani ikinizin sonu aynı olacak,dedi ve beni odalardan birine götürdü.
- Burada dinlen ama kesinlikle konaktan çıkmak yok kaçmaya çalışma kimseye zarar verme.dedi ve yanıt beklemeden çıktı. Ben de düşüncelerime yalnız kaldım.

    "O benim gibi olan iblis ve abisiyle tanışmak istiyorum, burada ne kadar kalacağım, ya birliğin başı beni kabul etmezse ne olacak.."
Evet bu gün baya bir talihsizlikle karşılaştım. Ama sonunda bölüm atıyorum. Aceleyle yazdığım için biraz acemice olmuş olabilir ama yavaş yavaş olaylara giriyoruz (-*-) Tanjiro ve nezukoyla tanışmamıza çok az kaldı belki bir bölüm sonra falan olaya dahil olurlar sizi seviyorum iyi iftarlar ʕ´•ᴥ•'ʔ