Sırat Köprüsünde Aşk || Taekook

kth&jjk

keyifli okumalar...

Taehyung

Derin bir uykudan uyandım.

Şu an neler olduğu hakkında hiç bir fikir üretmiyorum. Üstümde garip bi ağırlık var? Hiç bir şey hatırlayamıyorum zaman ve mekan algımı yitirmiş durumdayım. Sahi ben..

Neredeyim?

Hissetmediğim bedenimi hareket ettirerek üstümdeki ağırlıkla beraber yattığım yerden hafifçe doğrulmaya çalıştım. Ve lanet olsun ki  gördüğüm ilk şey üstümden kayan toprak parçalarıydı.

Toprak?

Ben hala avanak gibi ne bok olduğunu anlamaya çalışırken bir yandan da hala neden yattığımı bilmediğim yerden doğrulmaya çalışıyordum ki aniden gür bir ses işittim.

"Kim bizi uykumuzdan uyandırdı?!" yabancının sesiyle aklım başıma geldiği gibi vücuduma bi titreme girdi. Hala battığım toprağı üstümden atmaya çalışırken bi yandan etrafı incelemeye çalışıyordum.

Siktir burası..

Etrafımda sayıyla ölçülemeyecek kadar insan vardı ve hepsi çıplaktı. Bulunduğumuz ortam  tanımlanamayacak kadar garip bir yerdi.  Etrafta hala toprağın içinden çıkmaya çalışan insanlar vardı ve havada rahatsız edici garip bi uğultu söz konusuydu. Sanırım herkes burada ne oluğunu anlamaya çalışıyordu. Ama benimde dahil çoğu kişinin algılayamadığı gerçek şuydu..

Kıyamet kopmuştu. 

Bir anda gelen farkındalıkla zihnimi kurcalayarak bana ne olduğunu hatırlamaya çalıştım. Sanırım müthiş derecede fazla bi uyku olmuştu ki bu yüzden hatırlamakta biraz zorlandım. Bir süre zihnimin derinliklerini kurcalarken hatırladığım şeylerle yutkundum.

Alkol , araba ve son hız gelen bir kamyon

Lanet olsun ki hatırladığım son şey bi bardan feci şekilde dayak yiyerek ve yüksek miktarda alkol alarak çıktığım, ardından da sarhoş bir şekilde arabayla evime gitmeye çalıştığımdı. Arabayı pat küt sürmeye çalışırken Yoongi  aramıştı. En son hatırladığım şey ise Yoongiyle konuşurken dikkatsizliğim ve aşırı sarhoş oluşumdan kaynaklı kırmızı ışığı fark etmeyip son hız yola atlamam ve aynı şekil son hızla gelen bir kamyonun bana çarpması sonrasında da vücuduma yayılan  müthiş bir acı.

Siktir.

Ben zihnimi kurcaladıkça yaşamım boyunca yaptığım her türlü bokun hatırıma düşmesi beni daha da korkuttu. Kirli işler, kirli oyunlar, kirli ilişkiler ve daha niceleri... Zaten öldüğümde mezarımı basan garip yaratıklar bir güzel ağzıma sıçıp beni bir güzel korkutmuştu.

Hala zihnimle savaşıp bir şeyler hatırlamaya çalışırken birden vücudum ele geçirilmiş gibi irademden bağımsız bir şekilde hareket etmeye başladı. Ama sadece benim değil  etrafımdaki bütün insanlar hareketlenerek tek bir yöne yürümeye başladı.

Aynı anda tek bir yere.

_____________

Koca bir siktir

O uzun ve anlamlandıramadığım yürüyüşün ardından daha garip bir mekana gelmiştik. Burada herhangi bir sayıya eş değer olamayacak kadar fazla insan vardı. Her yer tıklım tıklımdı. bütün insanlar nerdeyse aynı yaştaydı ve hepsi birbirinden farklıydı. Bazıları bir yerden bir yere koşuyor bazıları ağlıyor bazıları ise şok geçirmiş bir şekilde olduğu yerde durmuş düşünüyorlardı. Aynı benim gibi.