Garip ,anlamsız bir korkuya kapıldı kadın .Üzerinden asırlar geçen ve hatırasından uçup gitmiş bir sürü anı kapısını çalıyordu bugün .Tütsü yapmıştı kalbinde ki atıklara .Sonra kaybolmasın istiyordu anıları gel git yapıyordu anlamsızca yüklendiği deniz kıyıları .Onca hataya rağmen , keşke kelimesi bir bir geçiyordu içinden .Oya dumanlı bir sabaha uyandı ansızın.Dolaptan pembe bir hırka ilişti eline onca anlam yüklediği o adamın ilk hediyesiydi bu hırka .Yavaşça burnuna yaklaştırdı .Koklamak istemek ve istememek arasındaydı. Sanki koklasa on beş yılın kokusunu mu alacaktı .Hayır o hissi almaya çalışıyordu anıların biriktirildiği ipliklerden .O kadar çok şey anlatıyordu ki ,ilk evlendikleri yılın ilk ayrılığıydı bu .Kavuştuklarında adamın elindeydi ve alışık değildi hediye almaya .O gelsin yeter diyordu .Yıllar sonra özlemlerine ve keşkelerine bağlanan pembe hırkanın iplikleri kadar çok özlemişti adamı .Çok büyük bağlar ve aşk yoktu aralarında özlediği sadece anılardı ,sahip olduğu alandı ama yine de ilk defa bu duyguya sahip çıktığı için mutluydu .
