The So Called: 'Slut From Highschool'

2.ongeluksdag

Ik veegde mijn traan vlug weg en liep de kantine terug binnen.
Ik ging alleen aan een tafel zitten toen er een paar jongens aan mijn tafel kwamen zitten. Het waren stan, max en nog andere vrienden van hen. 'Laat me met rust' zeg ik geïrriteerd. 'Wow rustig baby, doe een beetje relaxed' zegt Stan. Ik rol met mijn ogen. 'Was dat nu echt nodig voor heel de klas' zei ik. 'Iedereen mocht toch weten welke hotte foto's je stuurd naar Max' zei Stan met een greins. 'Hij stuurde eerst' zijn vrienden keken hem verbaasd aan maar lachten dan. 'Wat maakt dat uit' zegt Max. 'Wie heeft allemaal die foto gezien?' Vraag ik. 'Bijna heel de school' zegt Stan. Ik voel me zelf weer rood worden. 'Je moet niet beschaamd zijn, je stond er heel mooi op' zegt daan, een vriend van hun. Ik probeer te doen alsof het me niets boeit zodat ze me met rust zouden laten. 'Oké, mag ik nu verder eten?' Zeg ik gefrustreerd. 'Tuurlijk baby' zegt Max. 'Ga weg' zeg ik. 'Jij gaat ons niet zeggen wat te doen' zegt Stan. 'Als jullie niet weg gaan ga ik wel weg' zeg ik boos terug en loop naar een andere tafel. Ik eet snel en pak mijn boeken voor de volgende les. Wanneer ik in het gebouw wil binnenlopen staat het groepje jongens weer aan de deur. 'Mag ik door?' Zeg ik kortaf. 'Tuurlijk baby' zegt 1 van de jongens. Ik duw mezelf door het groepje jongens maar tijdens het passeren slaat Stan op mijn kont. Nu wordt ik pas echt boos ik draai me om en sla super hard in het gezicht van Stan. 'Ben je helemaal gek geworden Sophie!' Zegt Stan woedend.'Dat krijg je!' Op dat moment loopt er een leerkracht voorbij. 'Wat is er hier aan de hand?' Vraagt de leerkracht. 'Sophie slaat me!' Roept stan nu boos. 'Stan sloeg op me kont!' Roep ik nog luider. Iedereen die langsliep keek om. 'Daar vroeg je wel om met dat kort rokje!' Roept Stan terug. 'Beiden naar de directeur, en wel nu meteen!' Roept de leerkracht terug. 'En al de rest nu meteen naar klas!' Riep ze tegen de leerlingen die hadden blijven staan kijken. Ik loop naar de directeur met Stan. We zeggen geen woord. Dan zeg ik: 'dit is allemaal jouw schuld!' 'Hoezo is dit mijn schuld jij daagt mij uit!' Zegt hij. 'Dat is echt het domste excuus dat ik al ooit gehoord heb en dat geeft je nog steeds geen reden om aan men ko t te zitten, je moet je toch wel kunnen beheersen' zeg ik. 'Jij bent echt zo hot als je boos bent' fluisterd Stan in men oor. Wat heeft dit nu weer te betekenen. Ik zeg er niets op omdat we bij het lokaal van de Directeur zijn. 'Ik klop en jij spreekt' zeg ik. Ik klop op de deur. Van achter de deur hoor ik iemand roepen: 'Ja!' Dus we doen de deur open. 'We moesten van mevrouw Failliet naar u komen.' Zegt Stan. 'Ja ik heb al een mailtje gekregen.' 'Jullie hebben allebij strafstudie' zegt de directeur. Stan probeert nog tegen te spreken maar ik geef hem een stoot onder tafel als teken dat hij moet ophouden want er gaat toch niets aan veranderen. Misschien wordt de straf dan nog groter. We lopen het bureau uit en gaan naar de les.

Na school:
Ik zit de laatste minuten af te tellen tot het tijd is en ik eindelijk naar huis mag. 'Tringgg' Dat was de bel. Ik fiets naar huis en plof op bed. Wat een kut dag. Mama komt binnen. 'Wat is er schat, waarom liep je zo snel naar boven?' Vraagt ze 'Ik ben moe, en ik heb trouwens strafstudie woensdagmiddag' zeg ik 'dat meen je niet Sophie het is nog maar je eerste dag.' 'Maar ik kan het uitleggen, ik kon er echt niets aan doen.' 'Het is altijd het zelfde liedje Sophie nu is het genoeg, huisarrest!' Zegt mijn moeder streng. 'Dat kan je niet menen, hoelang?' Vraag ik. 'Dat hangt van je gedrag af, maar tot nu toe een week' 'komaan mam, dat is echt niet eerlijk' zeg ik verdrietig. 'Geen gemaar of het wordt 2 weken!' Ze loopt weg en slaat de deur achter haar dicht.