រាត្រីស្ងាត់បាត់សម្លេងអស់ហ្វូងមនុស្ស...ព្រោះតែនេះជាវេលាម៉ោង 1អាធ្រាត្រទៅហេីយ...ប៉ុន្តែមានមនុស្សម្នាក់ស្លៀកឈុតខ្មៅកំពុងលឹបលៗនៅគុម្ពផ្កាក្រោយផ្ទះ របស់មនុស្សម្នាក់ផ្សេងទៀត..
« ឯងធ្វេីបុណ្យបានច្រេីន ព្រះប្រាកដជាជួយអញ្ចឹងហេីយ...»បុរសនោះនិយាយទ្បេីងពេលក្រទ្បេកឃេីញបង្អួចមួយកន្លែងកំពុងចំហរ..ផ្ទះនេះកម្ពស់ប្រហែល2ម៉ែត្រជាង ដូច្នេះហេីយបានជាចោរងាយស្រួលផ្លោះចូល មកដល់ខាងក្នុងមិនសូវឃេីញច្បាស់ទេ ព្រោះមានតែពន្លឺព្រះច័ន្ទចាំងចូល គេដេីរលបៗទៅជិតគ្រែគេងហេីយទាញកំប៉ុងម្យាងយកមកបាញ់លេីមុខមនុស្សម្នាក់កំពុងគេងនោះ..វាជាថ្នាំសន្តំដូចថ្នាំងងុយចឹងទោះគេចង់ធ្វេីអីក៏ម្នាក់នេះមិនរង្គេីរដែរ...បុរសឈុតខ្មៅដេីរទៅបេីកទ្វាបន្ទប់បន្តបន្ទាប់គេដាក់ថ្នាំសឹងតែគ្រប់គ្នាទៅហេីយ....ក្រោយយកឯកសាររួចរាល់ហេីយគេដេីរត្រទ្បប់មកបន្ទប់ដេីមវិញ..តែប្រទាក់ភ្នែកនិងក្មេងដែលគេបានបាញ់ថ្នាំដាក់មុនគេបង្អស់កំពុងគេងផ្អៀង ពាក់អាវសសេីយទ្បេីងត្រឹមក្បាលពោះ ជាមួយក្រណាត់ខោខ្លីស្តេីងបញ្ចេញត្រគៀកមូលគ្លុំអោយគេឃេីញពេញភ្នែក..ហេីយអ្វីកាន់តែពិសេសនោះគឺរង្វង់មុខដែលស្រស់ស្អាតគ្មានគូរប្រៀប គេដូចទេវបុត្រធ្លាក់ពីលេីមេឃចឹង ..មុនដំបូងគេមិនដឹងព្រោះតែក្មេងម្នាក់នោះគេងបែរខ្នង ...បុរសនោះយកឯកសារទុកហេីយតម្រង់ទៅគ្រែគេងសារជាថ្មី..គេដោះស្រោមមុខចេញ..បង្ហាញមុខស្រស់សង្ហារក្រោមពន្លឺព្រះច័ន្ទអោយយេីងបានឃេីញ..
« ស្អាតណាស់...»ជុងហ្គុកយកដៃស្ទាបអង្អែលផ្ទៃមុខមួយនោះជាមួយពាក្យសសេីរមិនដាច់ពីមាត់..
« ឯងស្អាតណាស់...បេីយេីងមិនចាប់ឱកាសនេះទេ យេីងប្រកដជាស្តាយក្រោយមួយជីវិតមិនខាន...»ជុងហ្គុកទ្បេីងសង្រ្គប់ពីលេី និយាយជាមួយអ្នកគេងមិនដឹងឆ្ងល់អី ដោយសារជាតិថ្នាំរបស់ខ្លួន...
« អឹបប...(ផ្អែមណាស់)» ជុងហ្គុកអោនថេីបបបូរមាត់ក្មេងនោះស្រាលៗ..បន្ទាប់មកទេីបស៊កអណ្តាតចូល ទោះគេមិនតបក៏គេពេញចិត្តនិងបឺតវាដែល...ដៃមិនទំនេរកំពុងអង្អែលភ្លៅសរលោងសងខាងទៅវិញទៅមក...
