Bongbong's POV
It's been a week since I and Sara broke up with a bullsh*t reason. But wala na akong magagawa dun, I really love her. If yon ang magpapasaya sakanya, why not
Calling Chester
"Hey Ches! you free tonight?"
"Oo naman! free ako lagi para sa'yo... yieeee kiligin ka pls."
"nga pala, bakit kayo nagbreak ng jowa mong nananapak? HAHAHHAHAHA"
"Kalokohan mo talaga! Eh kasi RAW wala na syang time sa akin nasasaktan nya RAW ako, puro work ganun. Di ko rin naman maitatanggi yun pero sana hindi kami umabot sa sistwasyon na to. At syaka hayaan mo na, I'll try my best para bumalik sya sa akin. "
"Sussssssssssssss yaan mo na yun, may papakilala nalang ako sa-"
"Shut up! Sa tingin mo ang easy lang kalimutan ng memories sa loob ng 6 years?! No, Chester! Si Sara lang gusto ko, sya ang babalik-balikan ko." He was about to say something when I cut him off again.
"You know, I'm the luckiest. But, bigla nalang nagbago. Nawawalan kami ng time sa isa't-isa. But I'm trying to communicate to her every hour, pero wala syang seen o reply. Di ko pinansin lahat ng iyon dahil ayokong mawala sya sa akin. I love her so much. Di ko na alam... ano mangyayari sa akin na ngayon, wala na kami. She's my life, my home... my yellow."
________________________________________________________________________
Sorry if hindi maayos. If may wrong grahams or typo sorry talaga! I'm trying. Thank you for reading! lovelove.
YOU ARE READING
Admiring YOU, secretly
FanficPlease do not expect too much here, I'm just bored. Kapag hindi na, baka i-delete ko na rin. Thank you! bare with me :)
