ေနာင္တ
"ဂြၽန္ေဂ်ာင္ဂု"
"ခြပ္"
ဂ်ာင္ဂုအိပ္ခန္းထဲမွာ အရက္ဇိမ္ခံေသာက္ေနရင္း
ေခၚသံနဲ႔အတူသူ႔မ်က္ႏွာလက္သီးက်လာတာတစ္ထပ္ထည္း
"လူယုတ္မာ"
"ခြပ္"
"လူစိတ္မရွိတဲ့ေကာင္"
"ခြပ္"
ထယ္ေယာင္း ေဂ်ာင္ဂုကိုတစ္ခြန္းေျပာတစ္ခ်က္ထိုးေနေလသည္
ေဂ်ာင္ဂုအစကေတာ့သည္းခံေနေပးမဲ့ က်ေရာက္လာတဲ့လက္သီးခ်က္ေတြေၾကာင့္ မခံႏိုင္စြာ သူ႔အက်ႌေကာ္လံစကိုဆြဲထားတဲ့ထယ္ေယာင္းလက္ေတြကိုဆြဲဖယ္ပီး အားနဲ႔ထယ့္မ်က္ႏွာကိုထိုးခ်လိုက္ေလသည္
"ခြပ္"
"ဘာေတြလာေၾကာင္ေနတာလည္း ဟမ္"
ေဂ်ာင္ဂုအားနဲ႔ထိုးလိုက္တာေၾကာင့္ထယ္ကုတင္နဲ႔စားပဲြခံုၾကားလဲက်သြားေလသည္
ထယ့္မ်က္ရည္ေတြ တစ္သြင္သြင္စီးက်လာပီး ေဂ်ာင္ဂုမ်က္ႏွာကို မ်က္ေထာင္နီျဖင့္ၾကည့္ပီး
"မင္းေၾကာင့္ မင္းေၾကာင့္"
ထယ္စကားကိုဆက္မေျပာႏိုင္ပဲပါးစပ္နားကိုလက္ခံုနဲ႔ကပ္ပီးငိုရိႈက္ေနသည္ ပီးမွ
"ဂ်ီမင္း ဂ်ီမင္း သူမရွိေတာ့ဘူး သူမရွိေတာ့ဘူးကြ အဲ့ဒါမင္းေၾကာင့္ မင္းေၾကာင့္"
ထယ္လဲက်ေနရာမွထလာပီးေဂ်ာင္ဂုအက်ႌေကာ္လံစထပ္မံဆြဲဆုပ္ကိုင္ထားကာ အံႀကိတ္ထားေလသည္
"သူကမရွိရေအာင္ ဘယ္အေလလိုက္သြားေနလို႔လည္း"
"ဘာ မင္းလိုမ်ားထင္ေနလား အေၾကာင္းအရင္းတစ္ခုကိုေသခ်ာမစံုစမ္းပဲ ဂ်ီမင္းကိုမင္းအနားေခၚထားပီးႏွိပ္ဆက္ေနတာေလ မင္းကသူ႔ကိုအလိုမရွိဘူးမလား ခုသူမင္းနားကိုျပန္မလာႏိုင္ေတာ့ဘူး အဲ့ေတာ့မင္းဝမ္းသာလိုက္ေတာ့"
ထယ္မ်က္ရည္ထပ္မက်ေအာင္အံႀကိတ္းပီးေျပာေနတယ္
ေဂ်ာင္ဂုကေတာ့သူေျပာတာကိုနားမလည္စြာ ေၾကာင့္ျကည့္ေနေလသည္
"ထယ္ေယာင္း မင္းဘာေျပာခ်င္တာလည္း ရွင္းရွင္းေျပာ"
အကၽႌကလက္ေတြကိုျဖဳတ္ခ်ကာ စိတ္မရွည္စြာေမးလိုက္ပီး လက္က်န္အရက္ခြက္ကိုေကာက္ကိုင္လိုက္သည္
