I was totally shocked. I don't know what to say.. para bang bigla na lang umurong 'yong matabil ko'ng dila. Tahimik lang kami 'mula n'ong sabihin niya 'yon. Tila ba'y hinihintay na magsalita ang isa't-isa. So I decided to speak up first.
"So, alam mo na? Kailan pa?" I asked.
"Secret..."
"Isa?"
"Dalaw---"
"Isaiah naman, e..." sabi ko, then I pouted.
Nginitian niya lang ako, dahan-dahang hinatak niya ako papunta sa kaniya 'tsaka niyakap. Nagpadala lang din ako sa hatak niya. Hindi na ako makatanggi tulad ng ginagawa niya'ng pabirong pagyakap sa'kin no'n nung hindi ko pa alam na si Isaiah at Alex ay iisa.
"Miss me, huh?" hindi ako sumagot o tumango, hinigpitan ko lang ang pagyakap ko at gano'n din ang ginawa niya. "I missed you too, Kae! And I'm really sorry!" emosyonal niya'ng sabi. Hinawakan niya ang magkabilang pisnge ko. "Babawi ako.. pangako!" emosyonal niya'ng sabi sabay taas ng kanang kamay niya.
"Promise mo 'yan, ha?!"
"Oo nga..."
Pagtapos naming magdramahan ng long lost best friend ko nagpahatid ako sa bahay. Sure ako nag-aalala na si mommy sa'kin 'tsaka hindi tama ang inasal ko sa kaniya kanina. Pagkarating na pagkarating ko sa bahay hinanap ko agad si mommy. Wala siya sa kusina kaya sigurado ako'ng nasa kwarto niya na siya.
Pagkarating ko sa kwarto niya, kumatok agad ako. Wala pang isang minuto nagbukas agad ito. Bumungad ang mukha ni mama at napansin ko agad ang mga mata niya, namumugto. I hugged her and she hugged me back.
"I'm sorry, Mom! Hindi ko po sinasadyang sabihin lahat ng 'yon. I just miss, Dad."
"Sorry din baby for being too sensitive. Hindi ko din dapat sinabi ' yon. You know, baby you're right, eh.. no matter what happens he's still your father. And I promise from now on hindi na kita pipigilan kung sakaling hahanapin mo' yong daddy mo." she uttered emotionally.
"Talaga, Mommy?" masayang tanong ko at tinangu-an niya lang ako ng may ngiti sa mga labi.
