Cinq lettres pour les personnes les plus importantes ~ Cameron Boyce

List piąty ~ Aurelia

Aurelia otworzyła list i zaczęła czytać.

Droga Aurelio!

    Zapewne już od dawna wiesz, że odeszłem z tego świata. Nie ukrywam, że wiem iż będzie Ci przykro.

      Pamiętasz ten bal rok temu? Na który Cię zaprosiłem? Rozmawialiśmy wtedy na dziedzińcu zamku, na którym, bal ten został zorganizowany. Nie powiedziałem Ci tego, ale wyglądałaś wtedy przepięknie. Naprawdę. Wtedy, właśnie w czas zachodu słońca, chciałem Cię pocałować. Było naprawdę blisko. Jednak wtedy podbiegli do nas Karan i Dove. Zagadali do nas, a ja, zrezygnowałem... I już nigdy tego nie zrobiłem...
   Powinnaś już, po treści listu, zrozumieć, że Cię kocham. Kocham Cię bardzo, bardzo mocno. Przepraszam, że wcześniej Ci nie powiedziałem. Przepraszam, że to robię. Przepraszam, że nie powiedziałem Ci o moim załamaniu. Przepraszam, że nie wyznałem Ci miłości.
Wiedziałem iż chcesz iść na psychologię. Mogłem Cię spytać o radę. Ale jest już za późno...

Kocham Cię i przepraszam

Cameron

W oczach dziewczyny stanęły łzy. Nie mogła sobie wybaczyć, że przez to, że dziewczyna nie zauważała, że chłopak, którego kochała nad życie popełnił samobójstwo. Wiedziała, że sobie nie wybaczy.

Wybiegła z jej domu i pokierowała się prosto na ulicę, która przed jej domem była bardzo ruchliwa.

Zobaczyła nadjeżdżający samochód.

Jej ostatnia myśl przed wejściem na ulicę brzmiała ,,może znajdę się tam, gdzie on jest''.

Wbiegła prosto pod koła samochodu i zasnęła...

I już nigdy się nie obudziła...