God of Mischief

Introductie

Ik en Dion kunnen niet zo goed met elkaar omgaan. Hij denkt alleen maar aan zichzelf, is irritant en best vaak wel een lul om eerlijk te zijn. Ik, daarentegen werk altijd hard om mijn doelen te behalen. Nou ja, niet dat ik er veel behaal, maar toch. Toch is Dion het lievelingetje van mijn ouders. Ik heb geen idee hoe, want hij zit heel de dag op de bank te niksen en doet alleen maar meehelpen wanneer het hem uitkomt.

Toch, hij is bijna nooit thuis. Hij is altijd werken en wanneer hij thuis is, is hij nukkig. Misschien is dat wel waarom hij nooit iets doet. Ik vind hem lui. Verdient alleen maar geld, omdat hij moet verdienen. Maar anderen zouden zeggen dat hij juist hardwerkend is.

Ik probeer onze ouders meestal te vertellen hoe ik erover denk. Wat ik overdag zie en wat ik van zijn egoïsme vind. Mijn ouders vinden dat klinkklare onzin. Ze vinden mij juist self-centered. Ze zeggen dan dat ik me beter kan verplaatsen in Dion, omdat hij altijd zo hard werkt. 

Doet ie allemaal zelf. Hij kiest ervoor om hard te werken en dat is dan geen excuus om thuis nergens meer bij mee te helpen. Ik moet nu alles doen en dat ligt me niet lekker. 

Wanneer ik er iets van zeg, zoals vanmiddag, vind hij dat ik teveel zeur. Ik probeer hem zover te krijgen om mee te helpen de tafel af te ruimen, maar meneer zegt weer dat hij rugpijn heeft van het harde werken. Als Dion dan weg is, probeer ik onze ouders om te praten, zodat hij toch mee moet helpen. Meestal werkt het, maar vandaag niet. Ik werd er pissig van. 

Ik moet hem dan terugpakken. Iets wat hij niet verwacht. Iets waar ik heerlijk van kan lachen, maar waarvan hij weer niet verwacht dat ik dat zou doen. Wraak is zoet. Moet hij maar niet op mijn zenuwen werken.

Vandaag verwissel ik de tandpasta tube voor knoflooksaus. Ben benieuwd hoe hij zal reageren.