God of Mischief

- 01 -

Vandaag is het kerstmis. Tijd om de cadeaus uit te pakken hebben we niet, want ik en Dion moeten allebei werken. Onze ouders zijn wel al wakker en zitten beneden aan de keukentafel. Ze zitten met glinsterende ogen Dion aan te kijken. Er liggen twee pakketten op tafel. In groen kerstpapier is een groot cadeau gewikkeld. Ik hoop dat die van mij is. In blauw kerstpapier is iets kleins gewikkeld. Onze ouders schuiven de cadeaus naar ons toe. Ik kijk benieuwd naar het cadeau van Dion. Wat zou hij dit keer krijgen? Airpods? Wat moet mijn grote cadeau zijn? Zou het evenveel waard zijn als dat van Dion? Ik maak mijn cadeau open. Een enorme stapel met oude boeken komen tevoorschijn. Griekse mythologie, Noorse mythologie, verhalen over de Noorse Goden. Het zijn allemaal boeken en ik houd helemaal niet van lezen. Teleurgesteld kijk ik mijn ouders aan en zeg ik dankjewel. Ik schuif de boeken naar de zijkant van de keukentafel, benieuwd naar wat voor cadeau mijn broer dan heeft gekregen. Hij schud zijn cadeautje. Het rammelt. Rustig maakt hij het open. Ik zie sleutels. Nee! Het zou toch niet waar zijn. Wat is dit?! Ik hoop nog dat het fietssleutels zijn. Of misschien de sleutels van zijn vriendin. Hij scheurt het overige papier eraf. Het zijn autosleutels! Van een Tesla! Verdomme! "Oh wat een prachtcadeau. Niets vergeleken met mijn boeken, die waarschijnlijk meer waard zijn dan die auto van je." Probeer ik stekend bij Dion. In plaats van Dion, reageren onze ouders. "Oh, ja, als je dat nog 100 jaar zo kan bewaren wel ja. Ik heb ze van marktplaats, net als Dion's auto" De moed zakt me in de schoenen. "Oh.." Altijd hetzelfde liedje. Hij krijgt altijd de goede spullen. 

We lopen naar buiten om te kijken of de auto er staat. Een glimmende donkerblauwe Tesla staat op de oprit geparkeerd. "Omdat je altijd zo veel reist en hard moet werken. We dachten dat je die wel goed kon gebruiken." Dion geeft ze een dikke knuffel. "Bedankt." zegt hij rustig. Ik snap de situatie niet meer. Hij is niet eens enthousiast dat hij zo'n dure auto heeft gekregen, wat zeg ik?! Hij doet alsof het de normaalste zaak van de wereld is. En ik moet het doen met dat stapeltje boeken?! "Hey, maar dit pik ik niet. Waarom krijgt hij zon vet mooie auto en ik een stapeltje boeken?!" Zeg ik steeds harder. "Waarom krijgt hij altijd iets veel beters dan ik?!" Het is even stil, maar dan zegt vader: "Omdat jij niet zo hard werkt en altijd jaloers ben op alles wat Dion krijgt. Jij moet altijd alles hetzelfde. Als we dat doen, dan zijn we zo blut." Dat schoot verkeerd. Meer woorden krijgen ze niet van me. Ik draai me om en sla de deur achter me dicht. Ik loop meteen door naar mijn jas, trek hem aan en ren naar buiten. Mijn vader komt achter me aan. "Yoa, kom terug! Het glas ligt eruit! Dat mag je betalen." "Als het aan mijn ligt, kom ik nooit meer terug. Jullie bekijken het maar. Als je niet eens eerlijk een cadeau kunt geven, omdat je dan geen geld meer overhoud, dan is het misschien maar beter dat ik er gewoon niet meer ben. Hoef ik ook niet meer 'jaloers' te zijn op Dion zijn Tesla!" schreeuw ik. Ik denk dat heel de buurt het heeft kunnen horen. Mooi. Dan weten ze ook wat voor vreselijke mensen het zijn. Ik ren weg. De bus komt net aanrijden. Ik stap in en vertrek. Waar ik vannacht slaap, dat bedenk ik later wel.