We ended up Nothing (ON-GOING)

Simula

'Konti nalang, konting tiis nalang wag kang pipikit sassa. Wag kang pipikit'

Sa ikasampung tingin ko sa orasan bigo ko paring ibinagsak ang aking kamay sa upuan, Bakit ba kasi ang tagal tumakbo ng oras. They say time runs so fast, time flies so fast hindi naman totoo. I've never agreed with that sayings since the reality wakes me up. They were wishing na sana time will run slow, but I'm wishing...

"Miss Alcantara! Why are you sleeping in my class?!" Natauhan ako sa akala kong kulog—yung guro pala namin. Of all the teachers bakit kasi siya pa ang naging Pre-Cal teacher ko. My dearest cousin!

"Ah Maam hindi po ako natutulog. Napuwing po kasi ako kaya napapikit. Andami kasing alikabok" panibagong rason ko na naman.

"Hmm. Just don't you dare to sleep in my class or else..you know the consequences" sabi niya. I know she doesn't believe the reason I gave, she was not born yesterday, and knowing her—she knows me too well.

Nag dismissed siya at doon lang ako nakahinga ng maluwag. Inayos ko ang lahat ng gamit ko at handa nang umalis. Narinig ko ang tawa ng kaibigan kong si Ellest.

Inakbayan ako nito. "Whoa! Ang galing talaga ng kaibigan ko"

Tumawa naman si Chun. "Napuwing daw eh halos walang bukas na nga tayong pinaglilinis ng adviser dito tapos sasabihin mong maraming alikabok haha"

Nakanguso akong bumaling sa dalawa. "Alam ng lahat na may bibig kayo, kaya tumahimik na kayo ah pwede?" Sabi ko at naunang lumabas.

"Bakit ba kasi sa lahat ng subjects natin yung Pre-cal ang lagi mong nakakatulogan" asik ni ellest. Well, it's obvious naman. I hate everything about Mathematics but I have no choice, math is life eh.

"Alam mo, okay lang naman na lagi kang natutulog eh. Kulang nalang sayo sassa sumabog yang utak mo sa dami ng laman. You hate Mathematics but how come ikaw yung palaging highest? Pano naman kaming nagsasabing favorite ang math pero nahihirapan parin"

Nagkibit-balikat ako. "Hindi naman sa hindi ako nahihirapan, mahirap parin minsan. And naiintindihan ko naman ang topic kaya madali lang."

"Nasaan ba tayong dalawa Ellest nung umulan ng katalinuhan" madramang ani ni Chun.

Nauna akong umupo sa table namin ng dumating na kami sa canteen. "Ako ang nauna, si Chun ang sumunod at ikaw Ellest ang manlilibre sa amin" nakangising sambit ko. Ganito kami palagi lingid sa kaalaman niyo kain lang ang wala sa amin. Si ellest ay umirap nalang at tumayo para mag order. Between Ellest and Chun, mas mayaman si Ellest. She is the only daughter and the only heir of Ivinagraciae's assets. Chun is also came from a wealthy family, glad that these two bitches are not that witch.

Not to mention about me.

Bumalik si Ellest kasunod nito ang mga pinamili niya. Nagsimula na kaming kumain at napag-usapan ang ibang bagay.

"Ahhhh"

Napatakip ako sa aking tenga dahil sa nakakarinding tinig. "Eto na naman sila"

Mala-teleserye kasi itong School namin kung saan may mga campus crush. Hindi ko alam kung anong nakikita ng mga babae sa mga ito, bukod sa mukha. They're not so handsome naman, they are just so full of themselves.

Akira Henreé Atienza. A milky skin with his british eyes and reddish messy hair, and his evil lips. The guy who have the best dimple in the campus, and the most loud among the three.

The moreno and with his innocent Japanese eyes, the tallest man in the campus, and the most attractive part his thick and black eyebrows plus his heart-formed lips, the man who I almost like. Liu Yuwen Arandilla

Last but not the least. The new baby of the campus, The mestizo boy and his messy black hair with emotionless eyes but always have a killing looks with his darker features of eye. Leon Lazarius "linxi" Ocampo lV.

Napailing ulit ako at kasabay ng pag-irap ay ang pagtagpo ng aming tingin ng isang ocampo. Nagkasalubong ang kanyang kilay at matulis akong tinignan. We had an eye contact, at first I didn't bother not until  when he slowly walked towards my direction...

The people are now gossiping and tracing where Leon attention is.

Mapapasabi nalang ako na Take your eyes off from me Ocampo!