Hatırlıyorum da annem her korktuğumda, üzüldüğümde beni sakinleştirmek için rastgele bir şarkı ya da ninni söylerdi. O bana müziğin iyi geldiğini düşünürken onun sesi iyi gelirdi.
Hatırlıyorum da her düşüp canımı yaktığımda annemden önce üflemesini isterdim. Nefesi iyi geldiği için.
Her korktuğumda yanına giderdim. Bana sıkı sıkı sarılmasını isterdim. Ama tekrar uyumazdım. Tüm gece annemin kalp atışı, nefes alışını dinlerdim.
Hatırlıyorum da her mutlu olduğumda ilk beni annemin görmesini isterdim. Çünkü en çok ben gülünce, mutlu olunca mutlu olurdu.
Hatırlıyorum da üzüldüğümde en çok annemden saklanırdım. Beni görüp üzülmesin diye.
Şimdi ise onu o kadar özlüyorum ki tekrar o güzel sesini duymak için her şeyi yaparım.
O kadar büyük bir çıkmazın içerisindeyim ki beni bir tek o çıkarabilir. Onun her şeyine ihtiyacım var. Sanki günlerce güneşe ve suya hasret kalmış bir çiçek gibi, yumurtadan yeni çıkmış civcivin sıcaklığa ihtiyacı olduğu gibi ihtiyacım var.
Elimde tuttuğum zarf yılların verdiği ile sararmış ve eskimiş duruyordu. Gözlerim dolu doluydu. Ellerim zangır zangır titriyordu. O kadar korkuyordum ki o an annemin yanıma gelip ellerimi tutup 'düzelecek' demesine ihtiyacım vardı... Yorgun bir şekilde başımı gök yüzüne çevirdiğim anda güçlü bir şimşek çakmıştı. Göz yaşlarınım arasında hafifçe gülümsedim. Çünkü emindim annem yanımdaydı...
Öncelikle merhabalar. Umarım tanıtımı beğenmişsinizdir. Şunu söylemek istiyorum ki bir şeyler yazmak o kadar zor ki.... Özellikle acı, elem, keder konuları. Bu hikaye uzun zamandır kafamda olan bir şeydi. Umarım içimden geçen her şeyi anlaşılır ve düzgün bir şekilde anlatabilirim. Bu daha başlangıç der ve kaçarıım. Hoşçakalıın...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Alyeska
Teen FictionHer şeyini kaybetmiş kız ile her şeyi olmaya çalışan çocuğun hikayesi...