❥︎♡︎ ᒪIᒪY ♡︎❥︎

🌷Chapter 01❄

" ඔබ කවුද.............. "
" ඔබ කාගේ කවුද............. "

                                                      ~° ලිලී °~
______________________________________

මුලු දවස තිස්සෙම වැඩ කරලා වැඩ කරලා අන්තිමට මාසෙට සොච්චම් පඩියකුත් අරගෙන හවසට ගෙදර යනවා. මොකක්ද මේ රස්සාවේ තේරුම. අදත් මුලු දවස තිස්සෙම ඔෆිස් එකේ දුවලා දුවලා වැඩ කරලා ඇගට හරි ම මහන්සියි. ඔෆිස් එකෙන් ඕෆ් වෙලා ඔහේ සෝල් නගරයේ පාලු පාරක ඇවිදගෙන ගියේ දැන් ගෙදර ගිහිනුත් කරන්න වැඩක් නැති නිසා.

වෙලාව හරියට රෑ 10.30. හන් ගග ගාව කවුරුත් මේ වෙලාවට නෑ. ඔෆිස් එකේ ඉදන් ම මම හන් ගග ගාවට ඇවිදගෙන ම ඇවිත්. කවුරුත් හිටියේ නැති නිසා ලග තිබ්බ බෙන්ච් එකට වෙලා ඉදගත්ත මම, මගෙ ඇස් ඉස්සරහට පේන නිසල හං ගග දිහා බලාගෙන හිටියා. මටත් නොදැනිම මගේ ඇස්වලින් කදුලු වැටුනේ මෙච්චර කාලයක් හංගන් හිටපු ඔක්කොම දුක් ඇවිස්සුන නිසා. කදුලු වලටත් ඔහේ ගලාගෙන යන්න දෙන ගමන් මම මගේ කෝට් සාක්කුවෙන් ෆෝන් එක අරගෙන අවුරුදු ගානකින් ගියේ නැති නෝට්පෑඩ් එකට ගියා.

" මේවා.......මේවා තාමත් එහෙම්ම ම තියෙනවා නේද "

මටත් නොදැනිම හිනාවක් ගියේ ඒ සුන්දර අතීතය මතක් වෙලා. විනාඩියක් දෙකක් නෑ පැය දෙකක් විතර මම නෝට්පෑඩ් එකේ තිබ්බ මගේ අතීතය කියව කියව හිටියා. ඒ එක්කම මගේ ෆෝන් එක රින්ග් වෙන්න ගත්තේ හිතට පොඩි බයක් දැනෙද්දිමයි

" යො-යොබුසෙයෝ "

" යොබුසෙයෝ..... යොබුසෙයෝ තමා. තමුසෙ කොහෙද ඉන්නේ ආ. දැන් බලනවා වෙලාව කීයද කියලා, දොලහත් පහු වෙලා තමුසෙ අද ගෙදර එන්නෙ නැද්ද ආ........."

" අයියෝ අයියෝ ඔන්නි clam down මම ඉක්මනට එන්නම් , මට පොඩි වෙලාවක් දෙන්නකෝ "

" ත-තමුසෙ ඇඩුවද ලිලී "

ඉවරයි මාට්ටු උනා නේද. දැන් ඉතිං උත්‍තර බදිමුකෝ.

" පි-පිස්සුද ඔන්නි මම ඇඩුවේ නෑ "

" හන් ගග ගාව නේද ඉන්නේ ඔහොම ඉන්නවා මම එනකං හෙල්ලෙන්නේ නෑ අඩියක් ඔතනින් "

" ඔන්නි " මගේ ඔන්නි තමා මට මේ ලෝකේ මගේම කියලා ඉතුරු උන එක ම එක්කෙනා. මගේ හැමදෙයක් ම දන්නවා, මම අඩනවද මම සතුටින් ද ඔක්කොම එයාට තේරෙනවා.ටික වෙලාවක් මම ඔහේ හන් ගග දිහා බලාගෙන. කාලය නොදැනිම ගෙවිලා යනවා