1 Haziran 2022
Yaz gelmişti okulun kapanmasına sadece bi kaç gün kaldı.
Camdan dışarıyı izliyorduk hep birlikte.
Jeongguk hep derdi ki, "Bulutlar sıradan insanların, yağmur bulutları hayatına son verenlerin ve gökkuşakları ise bizim gibi dışlanmışların ruhu."
Benzetmeleri çok hoş oluyordu, ancak ben onun bir yağmur bulutu olmasından korkuyordum.
Elimi elinin üstüne koyup okşadım, herkes kendi halindeydi kimse bizimle ilgilenmiyordu. Olması gerektiği gibi.
Ağzına bi kraker tıkıştırmaya çalıştım.
Tae: Ye artık!
Son 3 gündür sadece su içiyordu.
O kadar tatlı görünüyordu ki şu an öpmek istiyordum.
Tae: Tuvalete gidelim.
Konuşmamaya yemin etmişti.
Jk: Hyung...
Tae: Söyle güzelim?
Jk: Kalbim sıkışıyor.
Jeongguk, korkuyordu. Her şey onu yormuştu artık. İyi hissetmiyordu, hissetmiyorduk.
Her defasında ona sıkı sıkı sarılıp Her şey düzelecek diyordum, ama yetmiyordu.
Her gece Jeongguk'un ağlama krizlerilerine uyanıyordum, saçlarını okşayınca sakinleşiyordu ama.
O, uyuşturucu gibiydi tıpkı. Vazgeçmek istiyordum, ama bırakamıyordum olmuyordu.
-
Okul yaklaşık 4-5 saat önce bitmişti, hava kararıyordu. Turuncu, mor ve kırmızıydı.
Evimin terasına çıktık, şehri izliyorduk.
Jeongguk, evime gelince sakinleşiyordu, kaldığı çevre bunaltıyordu onu.
Kafamı ona çevirdiğimde gülüyordu, güzel gülüşünden öptüm bir tane.
Jeongguk: Hyung!
İki elimle suratını kavrayıp bir sürü daha öpücük kondurdum dudaklarına.
Tae: Çok seviyorum seni, tahmin edemeyeceğinden milyonlarca kat seviyorum.
Sarıldı. Saçlarını okşadım, kokladım, öptüm.
Nerden bilebilirdim ki bunların son öpüşlerimin olacağını?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Cam Kenarı || taekook
SpiritualJeon jeongguk her gün sınıfındaki cam kenarında insanları izler, onları merak eder. Reankarnasyon'a inanırdı, tekrar bi köpek olarak doğacağına bilirdi. Bir gün hayatına son verir, sezgileri gerçekten güçlüymüş.
