𝚄𝚗𝚒𝚌𝚘𝚊𝚍
"အာ ပွဲပြီးသွားပြီလားကွာ မဆော့ရတာကြာပြီဖြစ်တဲ့ပွဲလေးဆော့မိပါတယ်ခဏလေးနဲ့ပြီးသွားပြီတဲ့လားဟ ပျင်းစရာပဲ ဒါဆိုbye bye....အော် မေ့တော့မလို့နောက်တစ်ခေါက်မင်းတို့အဲ့ကောင်မလေးနှစ်ယောက်ကိုထပ်နှောင့်ယှက်ရင်မင်းတို့သေပြီမှတ် ကြားလား!!"
"ကြား..ကြား...ကြားပါတယ် နား..နား...နားလည်ပါပြီ"
"ကောင်းတယ်ဒီလိုပဲဖြစ်နေရမယ် မင်းတို့ကိုခိုင်းတဲ့bossကိုပြောလိုက်နောက်ဒီလိုလုပ်မယ်ဆိုရင်ငါနဲ့တွေ့ပြီဆိုပြီး"
"ဟုတ်..ဟုတ်ကဲ့"
Akariဒီလိုမျိုးပြောပြီးလမ်းအပြင်ဘက်သို့ထွက်လာလိုက်တယ်
ထိုစဉ်သူတွေ့လိုက်ရတာက ကော်ဖီဆိုင်ထဲကကောင်မလေးနှစ်ယောက် တစ်ယောက်ကစိတ်ရှုပ်နေတဲ့အပြင်အာရုံစားပြီးစိတ်ပူနေတဲ့ပုံနဲ့နောက်တစ်ယောက်ကကြောက်နေတဲ့ပုံလေးနဲ့ဖြစ်နေတယ်
"Yuriငါတို့ကိုသူတို့ထက်လာနှောင့်ယှက်ရင်ရော ပြီးတော့ခုနကတစ်ယောက်သူ..သူရောအဆင်ပြေပါမလား..ငါ..ငါ"
"Yukoစိတ်ကိုအေးအေးထားအဆင်ပြေသွားလိမ့်မယ်ဟုတ်ပြီလား မကြောက်နဲ့တော့ခုနကတစ်ယောက်ကအဆင်ပြေမှာပါသူ့ကိုအဲ့လောက်ထိစိတ်ပူမနေနဲ့"
"အင်းပါ ငါကြောက်လို့ပါ"
"မကြောက်နဲ့တော့ငါရှိတာပဲကို"ဆိုပြီးပြုံးပြီးပြောလိုက်တယ်
*သူမအပြုံးလေးကလှတာပဲ*
"ဟက်စိတ်ဝင်စားစရာလေးပဲ"
ထိုအချိန်မိုးများမှာလဲရွာလာပြီဖြစ်လို့Akariတစ်ယောက်ထိုcafeဆိုင်ထဲကိုပဲဝင်ဖို့ကိုပဲစဉ်းစားလိုက်တော့တယ်
"Yukoဘာစားမလဲမှာပေးမယ်"
"အာ မလိုပါဘူး ငါမှာပေးမယ် နင်ဘာစားမလဲပိုက်ဆံအတွက်စိတ်မပူနဲ့ငါမှာပေးမယ်နော် ဘာစားမလဲပြော"
"Yukoငါမှာပေးမယ်လို့ပြောတယ်မလား ဘာစားမလဲပဲပြော ငါမှာပေးမယ်"
"အမ် ငါ..ငါတောင်းပန်ပါတယ် ငါနောက်တစ်ခါဒီလိုမလုပ်တော့ပါဘူး ငါ..ငါ"
YOU ARE READING
𝙾𝚞𝚛 𝚂𝚝𝚛𝚊𝚗𝚐𝚎 𝙻𝚒𝚏𝚎
Randomသူငယ်ချင်းသုံးယောက်မတော်တဆတွေ့ဆုံခဲ့ကြပြီးတစ်နေ့မမျှော်လင့်တဲ့အဖြစ်အပျက်ကြောင့်သေပြီထင်ခဲ့ပေမယ့်မသေပဲကိုမာဖြစ်နေပြီးသတိရနိုင်ခြေနည်းခဲ့တယ်။ဒါပေမယ့်အဲ့အချိန်သူတို့ကမတော်တဆ time travel ဖြစ်ခဲ့ပြီးရှေးခေတ်ရဲ့ကျင့်ကြံခြင်းလောကကိုရောက်သွားခဲ့တယ်ရောက်သွား...
