ජිමින් කාගෙ හරි ඇගකට තද වෙච්ච පාරෙ සැරට ජිමින් එයාගෙ ඇස් තද කරල පියාගත්තා. මුලු මූනම පිරෙන්න තිබ්බ සීතල අත කාගෙද කියල ජිමින් ට අදුනගන්න බැරිවුනත් නාදුනන තැනක මේ වගේ දෙයක් උනාම දැනෙන හැගීම ජිමින් මේ වෙලාවෙ විදින ගමන් හිටියා. කරන්නෙ මොකද්ද කියල හිතාගන්න බැරිවෙද්දි ජිමින් හිමීට ඇස් ඇරියත් වටපිටාවෙ තිබ්බ අදුර නිසා ජිමින් ට කිසිම දෙයක් හිතාගන්න බැරිවුනා.
"ම්හ්ම්...බ්බ්බ්බ්"
ජිමින් දගලල එයාගෙ කට ඒ සීතල අත් කටෙන් අයින් කරගන්න හැදුවත් ඒක කරගන්න ජිමින් ට බැරිවුනා. ඒ වෙනුවට උනේ ඒ කෙනා එක්කම ජිමින් පස්සෙන් පස්සට තල්ලු වෙලා වොශ්රූම් එක ඇතුලට ගිය එක.
වොශ්රූම් එකේ දොරේ ලොක් එක වැටෙන සද්දෙ ජිමින් ට ඇහුනත් ජිමින් ගෙ කට වටේ එතිලා තිබ්බ අත් නම් අයින් වුනේ නෑ.
ජිමින් දගලන එක නතර නොකර දිගටම කරද්දි ඒ සීතල අත් ජිමින් ගෙ කටෙන් හිමීට අයින් වෙලා ජිමින් ගෙ ඉන වටේ තවත් තදින් එතුනා..
"ක්-කවුද මේ! මාව අතාරිනවා"
ජිම්න් තාමත් හිටියෙ සීතල අත් වල අයිතිකාරයගෙ පපුවට එයාගෙ පිට තදකරගන. ජිමින් ට හෙල්ලෙන්නවත් බැරි තැන ජිමින් කලේ සද්දෙට කෑගහපු එක.
"ෂ්ෂ්ෂ්ෂ්...කට වහගන ඉන්න තරමට ඔයාට හොදයි"
කන ලඟම ඇහුන ගොරෝසු කටහඩට ජිමින් ගෙ ඇගේ හිරිගඩු පිපුනා. ජිමින් සද්ද නොකර ඒ හුරු පුරුදු කටහඩ තෝරගන්න දගලද්දි එයාගෙ ඉන වටේ එතිලා තිබ්බ අත් දෙක ලිහිල් වෙලා වොශ්රූම් එකෙේ ලයිට් එක ඔන් උනා..
ජිමින් ඒ සැනින් අනිත් පැත්ත හැරුනේ තමන්ව වොශ්රූම් එකට ඇදගන ආවෙ කවුද කියල දැනගන්න. තමන්ගෙ පිටිපස්සෙ හිටගන හිටපු කෙනා දැක්කාම ජිමින් ගෙ කට බාගෙට ඇරුනා..
සුගා හිටියේ කලු පාට අත් දිග කමිසෙකට කලු පාට කලිසමක් ඇදල. කලු පාට ඉත්තෑකූරු කොන්ඩේ පස්සට කරල ගැටගල තිබ්බෙ එයාගෙ සීතල රලු පෙනුම තවත් ටිකක් වැඩි කරල. ජිමින් තප්පර ගානක්ම සුගා දිහා බලාගන ඉදල යුන්ගි තමන් ලඟට අඩිය අඩිය ලං වෙනව දැක්කාම පියවි සිහියට ආවා.
