"ဆောင်းထတော့ထမင်းစားမယ်နေ့လည်ရောက်နေပြီ"
"ဟသ့်မမကလည်း"
"ညထဲကအိပ်နေတာလေကွယ်ထတော့"
"မမကငြိုငြင်တာလား"
"မငြိုငြင်ရက်ပါဘူးတော်ထတော့နော်လိမ်မာတယ်"
"ပြီးရောရေချိုးအုန်းမယ်နော်"
"ဟုတ်ပါပြီချိုးချိုး"
"ပြီးပြီးလား"
"ဟုတ်မမပြီးပြီး"
မေမေတို့ကတော့မရှိပါဘူးတရားစခန်း၀င်နေကြတယ်
"မမဘာချက်လည်း"
"ခလေးကြိုက်တဲ့ပုဇွန်ဆီပြန်လေး"
"ရေးးမမကိုအယ့်ကြောင့်ချစ်တာ"
"အယ့်ကြောင့်ချစ်တာဆိုတော့မချက်ပေးရင်မချစ်ဘူးပေါ့"
"ဟုတ်ပါပု"
"ဟုတ်ပါပြီမနက်ဖြန်ကျောင်းတက်ရတော့မယ်"
.........
.........
.........
.........
.........
ဘာလိုလိုနဲ့မမတောင်ဆရာ၀န်ဖြစ်နေပြီဆောင်းကတော့တနှစ်လိုသေးတယ်
"ဟေ့လဲ့တစ်ယောက်ထဲလား"
"ဟုတယ်ဟိုနှစ်ယောက်ကကန်တင်းမှာ"
"သွားကြမယ်လေနင်လိုက်မလား"
"မလိုက်တော့ဘူး"
လဲ့ဆိုတာသံစဉ်ကောင်မလေးသူငယ်ချင်းပါ
"သံစဉ်နင်လဲနော်ပိုကိုပိုတယ်"
"ဟင်းဘာဖြစ်လဲ"
"မဖြစ်ဘူး"
"ငါ့ကိုရန်မတွေ့နဲ့အုန်းပြောစရာရှိတယ်"
"နင်မမနေခြည်နဲ့တွေ့ဖစ်လား"
"မတွေ့ရတာတော့တလကျော်ပြီသူဆေးရုံမှာအလုပ်များနေလို့လေ"
"ငါအဒေါ်ဆေရုံတက်ရတာနင်သိလား"
"သိတယ်လေအဲ့တာမမနဲ့ဘာဆိုင်တုန်း"
"ငါပြောပြမယ်စကားမများနဲ့"
"ပြောပြော"
"နင့်မမထက်နည်းနည်းငယ်မယ်ထင်တယ် nurse တသ်ယောက်ကနင့်မမနဲ့ပူးကပ်ကပ်နဲ့မြင်ကောင်းဘူး"
"နင်ဟုတ်လို့လားဟ"
ပြောရင်းဆောင်းမျက်ရည်ဝဲလာပြီ
"ငါ့အဒေါ်ဆေးကိစ္စငါနဲ့ငါ့မောင်လေးသူ့ရုံးခန်းသွားတော့သူ့ပေါင်ပေါ်မှာအဲ့ nurse ကထိုင်နေတယ်"
"ငါသူ့ကိုဖုန်းဆက်မယ်"
ကလင် ကလင်
"ဟယ်လိုDr.ဒေါ်နေခြည်ရဲ့ချစ်သူပြောနေပါတယ်"
(ချစ်သူတဲ့လားမမရယ်)
အရေးအသားညံ့ရင်ဝေဖန်ပေးပါခုမှစရေးတဲ့ficလေးမို့ပါ😘
