"Ахаа та намайг битгий буруугаар ойлгоорой. Хэрэв таны хайртай хүнийг чинь хар шөнө нэг хүн тэвэрчихээд авч явах гээд байж байвал та уурлахгүй байна гэж үү. Тийм болохоор намайг ойлгож өгөөрэй."
Жимин "Гэхдээ Жонгүг аа чи миний хайртай хүнийг аваагүй гэж үү. Би зүгээр л өөрийнхөө заяаны ханьдаа хүрэн жоохон л тэвэрхэд чи яагаад ингэтлээ уурлаад байгаа юм. Тэхён чиний амьдралын утга учир гэсэн тийм ээ би ойлгосон гэхдээ минй ч гэсэн аминаасаа илүү хайрладаг нэгэн минь. Түүнийгээ өөрийнх гэж хэлж үүрд өөрийнх болгож амжаагүй байтал чи булаачихсан үгүй гэж үү.
Тэр миний заяаны хань хүсвэл би ч бас түүнд соёогоо шигтгэчихэж чадна. Гэхдээ тэгээгүй шалтгаан нь би чамайг дүүгээ гэж боддог учир шүүдээ."
Гээд хэрүүлэрхүү юм хийж бие биендээ үг хаяж байхад Тэхён сэрж орхив.
"Ёо хараал хүн хар шөнөөр сэрээгээд хаячих юм. Ммм ахиад л өлсөөд байх юм аа. Юу билээ аан тийм та 2чинь юугаа хийж хар шөнө хэрэлдээд байгаа юм. Заза энэ ч яахав өглөө ярья. Харин одоо нэгэнт сэрчихсэн учир намайг сайхан нойрноос минь салнасныхаа хариуг төл сайхан хоол хийж өг. Хэрэв өгөхгүй бол би та 2ыг унтуулахгүй шүү". Тэр хоёр нэг санаа алдчихаад бушуухан шиг гал тогоо руу зүглэв. Жонгүг" Ахаа би танд өглөө хэлсэн шдээ та төрлөө гэхэд дараа нь турах гэж зовно шдээ. Ядаж орой битгий юм идэлдээ. Гэхэд Тэхён" Хннн болихгүй надад манай Жимини гоё хоол хийгээд өгчих юм чинь. Би чамд ер нь аймар гомдчихсон байгаа шүү. Хурдан аргадахгүй бол яршиг зүгээр Жиминтэйгээ л явыдө."
Гэж хэлэхэд нь Жонгүг хэзээ ч уурлаж байгаагүйгээрээ уурлав.
Тэгсэнээ юу ч хэлэхгүй өрөө рүүгээ яваад өгчихвөө гэж.
Жимин
"Тэхёнаа чи Жонгүгийг нэрэнгээсээ гомдоочих шиг боллоодоо. Тэр чамайг л бодож хэлсэн юм шүүдээ. Чи одоо л өөрийгөө бодоод байгаа болохоос биш Жонгүг чамд л санаа нь зовсондоо хэлж байгаа байхгүйюу. Одоо хурдан уучлалт гуй. Бушуул" гээд л хөөгөөд явуулчихлаа шүү
"Гүги байна уу? Би орлоо шүү.
Намайг уучлаарай гүги би чамайг гомдооё гэж бодоогүй шүү. Зүгээр л өөрөө ч тэгэж бодоогүй хэрнээ чамд тэгээд хэлчихэж. Намайг уудлаалай өөе би дамд хайлтай сдээ. Хамгийн хөөрхөн царайгаараа гуйя да юу. Миний ууртай гүги нь одоо тайвшраарай."
Жонгүг ч арай гайгүй болсон юм шиг байна. Босож ирээд нүдэнд нулимс хурчихсан жижигхэн Тэтэг тэврэн авлаа. Тэгээд Жонгүг яагаад ч Тэхёнд удаан уурлаж чаддагүй юм яаж энэ хөөрхөн эгдүүний туйлыг харчихаад буруу хараад сууж чадна гэж.
"Тэтэ намайг бас уучлаарай. Би чамд уурлая гэж бодоогүй шүү. Зүгээр л чамайг дараа буцаад хуучин хэвэндээ орох гэж зовох байх гэсэн дээ. Чамд л санаа зовсондоо хэлсэн юм шүү." Гэхэд
"Ойлголоо гүги дүги"
Гээд хацар дээр нь үнсэнэ. Үнсээд холдох гэтэл Жонгүг дахин татаад "Уучлалт гуйцгаасан юм чинь гүйцэд үнсэх хэрэгтэй шүүдээ". Гээд угс хийьэл нь татаад хүчтэйхан шиг үнсэв. Тэр хоёрыг харсан Жимин тайвшран өрөөндөө буцаж ирэв. Жимин
"Тэр хоёр эвлэрсэн боллоодоо". Гээд бараг хүчээр шахуу инээмсэглээд орондоо орлоо.
Вотэ🤲💜
Гэхдээ манай Жимин бүр🥺
