Genç kız rüzgara karşı gözlerini yummuş çocukların seslerini dinleyip gülümsüyordu, birden annesinin sesini duydu.
"Şevin kız gel buraya işler seni bekler, bugün Ardahanların konağına gidicez, daha çok iş var sen orda dikiliyorsun."
Şevin hemen evin içine girip,
"Ana onlarda az beklesin iki nefes almayam mı? Zaten babam okumama izin vermedi bari nefesime karışmayın."
"Senin dilin çok uzamış Şevin hanım seni abine diyem mi?"
"O önce kendine baksın ona abi mi denir, bir işin ucundan tuttuğu yok anca kahvehanelerde dolansın. Keşke abimide babama şikayet etseydinde o da kendine biraz çeki düzen verirdi." "Sus kız dilini koparmıyayımçabuk hazırlanda Ardahanların konağına gidek."
"Tamam ana tamam bunada tamam."
Şevin bıkmıştı artık bu evdeki ayrımcılıktan, ama gidemiyordu işte, anası ona ne yapsada seviyordu onu Şevin. Hemen siyah bir pantolon ve beyaz bir tişört giyip aşağıya indi.
"Kız Şevin nerde kaldın?"
"Geldim ana geldim."
Şevin ve annesi Behiye yola koyuldular genç kız nereden bilecekti ki bu günlerini bile özleyeceğini, kaderin ona çizdiği planlardan habersiz bir şekilde kaderine doğru yürüdü.
Merhabaa, ben Beyaz Orkide. Umarım kitabı beğenmişsinizdir, takip edip oy vermeyi unutmayınn❤️🌺
