başlangıç

6 5 0
                                    

Sabah pencereme konan kuşların sesiyle uyanmıştım.cıvıl cıvıllardı .mutluluk vericiydi ama ben hala gülümseyemiyordum.çünkü liseye başlıcaktım.Yeni insanlar,yeni bir okul ,yeni duygular..
sevinemiyordum çünkü ortaokulda hiç iyi yıllarım olmamıştı .Lisede aynı şeyleri yaşamaktan korkuyordum.Ortaokulda hep zorbalık görmüştüm.Bu yıl öyle olmasını hiç ama hiç istemiyordum.
çantama boş bir defter ve kalemliğimi koymuştum ."haydi Daisy! ilk günden geç kalma "diye seslendi annem.kahvaltıya başlarken beklediğim o soru geldi "heyecanlı mısın? "dedi babam ."zannetmiyorum"dedim.
"neden öyle düşünüyosun? yeni okulun güzel geçicek.sadece pozitif bak hem yeni arkadaşların olcak"dedi annem. "hem Emily ile okullarınız yakın. Okul çıkışında buluşursunuz tabii geç saatlere kadar olmayacak şekilde "diye ekledi annem.

EMİLY;benim ortaokuldaki tek arkadaşım.saf ve temiz kalpli .çok sessiz ve sakın bir kız

Evden çıkarken birazcık içine bir heyecan girdi .Annemin dediği aklıma geldi .Yeni arkadaşlar...Olabilirmiydi?Arabada sırf bunu düşündüm.İlk gün olduğu için annem beni okula bırakçaktı.Derin düşüncelere dalmışken Mike"abla okul güzel bir yer mi?"dedi.okula karşı fikirlerini değiştirmemesi için "güzel bir yer" dedim."arkadaşım olcak mı?"dedi."evet"diyerek kısa kesmeye çalıştım. çünkü biraz daha konuşursam okula gitmez.İlkokula başladığı için hevesliydi.Arabadan inince annem yanağıma bir öpücük kondurup "iyi dersler"dedi."umarım"diyerek cevapladım.Okulun bahçesine attığın ilk adım farklı bir hisse hisse kapıldım.Okul çok büyüktü. duvarları kremsi bir renkteydi. büyük bahçeliydi.Hemen bahçenin sağ tarafında büyük bit kantin vardı.bri sürü arkadaş grubu oturup gülüşüyordu.Içeri girmeye çalışırken bir ses "hey ergen !günaydının teneffüste takılalım mı?"dedi.arkamı döndüğümde üst sınıflardan bir erkek vardı .büyük ve iri yapılıydı.Arkadaşlarıyla beraber gülüştüler.göz yaşlarımı zor tutuyordum.Anlamıştım bu okulda da beni kötü günler bekliyor."çocuklar kendi yaşıtlarınızla alay etsenize.Gülmeyi kesin!"dedi.Arkamı döndüğümde orta boylu ,uzun ve kıvırcık saçlı bir kı z vardı."sen bunlara bakma tatlım.Sen sınıfına çık"dedi.Ilerlemeye başladım.Ayaklarım titriyordu .Arkamdan kıza kızdıkları nı duydum. İlk defa biri benim için biriyle tartışmıştı.Bu his benim için çok değerliydi.Kendimi ilk defa yalnız hissetmedim.

koridorda sınıfımı arıyordum.Bir sürü sınıf vardı. Aradım aradım ama bulamadım. En son müdüre gitmeye karar verdim. Neyseki müdür odasını bulabilmişitim.Kapıyı çalarak içeri girdim ve beni sınıfına götürdü.Sınıfa girdim .Müdür bey "çocuklar bu Daisy .O da bu sınıfta sizinle beraber ders görücek.Tüm sınıfın gözleri üzerimdeydi.Biraz utanmıştım.Sınıftaki öğretmen çok sakin bir öğretmene benziyordu."Sınıfımıza hoş geldin Daisy !ben sınıf öğretmeniniz ayrıca kimya öğretmeniyim.Bize kendini tanıtır mısın canım? "dedi.Nasıl bir cümleyle başlıcağımı düşünürken bir kız öğrenci"konuşlanmışım artık zil çalacak!"dedi.sarı saçlı,yeşil gözlü bir kızdı.Sınıfta ilk düşmanım belli olmuştu herhalde...
Cesaretimi toparlayıp "ben Daisy"diyebildim.Devamını getirecekken yine o kız"biliyoruz Daisy daha müdürde söylemişti"dedi. Bu lafı dedikten sonra tüm sınıf gülmüştü.Sinirlerim bozulmuştu.Ilk günden sınıfa rezil olmuştum."Yerine oturabilirsin "dedi öğretmen.Herhalde benden sıkılmıştı. Neden o an o kadar heyecanlanmıştım anlayamadım.Duvar kenarında boş bir sıraya oturdum. Teneffüs zili çalmıştı.Ben yerimde oturmayı tercih ettim.Herkes birbiriyle arkadaş olmuştu bile.Benim hâlâ yoktu.Birnirlerine arkadaş olalımmı diye sorarlardı.ama bana soran olmamıştı.Bu his çok kötüydü.üzülmüştüm.belki biri yanıma oturup bana da arkadaşlık teklif eder diye ama olmamıştı.

Ders zili çalmıştı.dördüncü ders başlıyordu.Kendi halimde otururken bir kız yanıma geldi.Acaba bana o soruyu mu soracaktı. Bir an heyecanlandım."Merhaba!Ben Katherine .Arkadaş olalımmı?"dedi.
Ne diyeceğimi hakkında bir fikrim yoktu.susmuştum.beklediyim soruydu,bana hiç sorulmayacak sanmıştım. "Neden bu kadar sessiz birisin?Utanma ben seni hep yanında olurum."dedi.Biraz rahatlamıştım.Rahat bir şekilde"Ben Daisy.tanıştığıma memnun oldum"dedim.Öğretmenimiz sınıfa girmişti.Katherine"yanında oturabilirmişim?"dedi.düşünmeden "oturabilirsin"dedim.Akadaşlarının yanında gidip bişey söyledi ve çantasını alıp yanıma oturdu.İlk gün olduğu için pek ders işlememiştik.Katherine kulağıma yaklaşıp"bu arkamızdaki kızın adı Beth.Ortaokuldan tanıyorum.Örgülü derdik ona. çünkü bir okulda saçına sakız yapıştırmışlardı.Saçını kazıtmak zoruna kalmıştı.yaz ,kış demeden bir yıl boyunca bereyle gezinmişti okulda"dedi.Gülüyordu ama ben gülünecek bir şey görmemiştim .aksine kıza biraz üzülmüştüm.Bir anda kahkahasını kesip bana farklı baktı. Sanki karşısında garip bir şey vardı."Neden gülmüyorsun?.Bence bu çok komik.Bu kadar ciddi takılma.Lisedeyiz Baby!.Eğlenmeye baksana"dedi.Bana bissürü şey anlattı am a hiçbiri iyi anlamda değildi.Teneffüs zili çalınca arkadaşlarının yanına gitti.Gülüşüyorlardı.Birkaç dakika sonra yanıma geldi ve "Biz bahçeye iniyoruz .Sende bizimle gelsene? "dedi.Okulu gezmeyi istiyordum.Yanındaki kızlara bakınca ."Kızlar bu Daisy .Bunlarda Chloe ve Tiffany.Ortaokuldan atkadaşlarım"dedi.Onlarla el sıkıştık "memnun oldum"dedim"Bizde"dedi Chloe."Haydi bahçeye!"dedi Katherine .Koridorda yürüken kendi aralarında gülüşüyorlardı.Anlamamıştım.Çok sinir bozucuydu.

Kantinde oturuyorduk.Insanlar hakkında hep kötü konuşuyorlardı."Sence Daisy arkadaki kızın kombini nasıl? bence çok kötü büyükanneme benzemiş"seri Chloe.Hepsi birden gülüştü. Yanlarından gitmek istiyordum ama onları(tek arkadaşlarımı) kaybetmek istemiyordum."Ben insanların zevkine karışmam"dedim.çünkü sevmiyordum.herkes özgürdü.Ne giyip giymiceklerine kendileri karar verir."söylesene sms kimseye söylemicez"dedi Tiffany."Bırakın kızlar Daisy dedikoduyu sevmez "dedi Katherine. Alay edercesine bir ses tonu vardı.üzülmüştüm.Çok sinirlenmiştim. Arkadaşlığımızım naşında aramızın kötü olmasını istemedim.Hiç ama hiç istemeyerek"bence de çok kötü olmuş.Bide o altına giydiği şey....
tam bir rüküş kraliçesi"dedim.Hepsi birden bana bakıp gülüşüyordu. "Aferin kızım böyle ol"dedi Katherine

DAİSYHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin