İlkokul 4 e gidiyordum. Okulun ilk teneffüs zili çalmıştı bütün çocuklar sağa sola doğru koşturuyordu. Ben ise bir kıyıda oturup onları izliyordum. Çünkü koşamıyordum bunun sebebi 6yaşinda iken bir araba kazası geçirdim ve o güden beri hayata tek bacağımla tutunmaya çalışıyorum. Zil çaldı ve sınıfa girdim. Selda öğretmen girdi ve yanında bir erkek çocuğu vardı giyiminden belliydi zengin olduğu . Kıvırcık Saçlı uzun boyluydu. Ondan pek hoşlanmamıştim . Derste sürekli bacağımla alay ediyordu onu aldirmadim ama bu bana çok koyuyordu dayandım ağladım bu uzun bir süre devam etti benimle alay etmeye devam etti sabrettim ..ve yıllar geçti artık 30 yaşındaydım ve protez sayesinde artık yürüyordum her gün buna şükrettim Daha da iyiye gidiyordu bacağım . Hastaneye kontrole gittim birde ne göreyim 4. Sınıfta bacağımla alay eden tolgaa kucağında bacağı olmayan bir çocuk yatiyordu meğerse onun oğluymuş işte o an hayatın gerçekten adil olduğunu anladım...
