Prologue

276 18 6
                                    

I'm already here for about an hour already but my eyes can't stop wandering. Obviously it's looking for something, or should I say someone, and I know very well who would that person be.

I was busy looking through the crowd until my gazes went to the stage, and there I saw her. Ang babaeng kanina pa hinahanap ng mga mata ko.

She was standing at the right side of the stage and just like any other day, no emotions can be seen in her eyes.

Probably I am the only person who can see her right now because it's too dark where she was standing. Nevertheless, her beauty still shines.

She is wearing a white long backless silk dress and her hair is tied up perfectly. The gown was paired with black stiletto. She's just wearing a light make up but still, her face is undeniably gorgeous.

"Sobrang ganda mo" I mouthed.

My mind was too occupied that's why I didn't notice that she was already looking at me habang nakataas ang isa niyang kilay. I was caught of guard kaya ako na ang unang nag-iwas ng tingin.

Jusko ito na naman ang pagbilis ng tibok ng puso ko. I can also feel that I look like a tomato right now dahil sa pagkapula ng mukha ko.

This is so embarrassing.

"Tinignan ka lang niya Rei, ano ka ba? itigil mo 'yan." Paulit-ulit kong sinasabi 'yan habang sinasabunutan ko ang sarili ko sa aking isipan.

Ang mga ilaw sa paligid ay biglang namatay at ang natitirang liwanag lang na makikita ay iyong nakatutok sa gitna ng stage.

Magsisimula na ata ang program.

"Good evening ladies and gentlemen, kumusta kayong lahat?!" that must be the emcee for tonight's event.

The crowd cheers kasabay ng malalakas na palakpakan.

"I guess you all have been well. Grabe ang energy niyo tonight ha, hindi halatang excited kayo. " the emcee said while chuckling.

"Okay, to finally start the event, a very special person from our school, prepared a very special performance for all of us. Ready na ba kayong malaman kung sino siya?! " the emcee said at parang kinikilig pa.

"Without further ado, please welcome the school president and one of the most respected professor here in the university to perform us a song as a warm opening, the gorgeous ever, Ms. Felicia Lilianna De Lavega. C'me on guys, let's give her around of applause!" the emcee stated which made me shocked.

Now I know why she's been standing alone at the backstage for a long time.

But did I heard the emcee right? She's going to perform.? I didn't know she can sing.

I heard the background music started. I don't know why my heart is beating this fast, I am really nervous.

Hindi naman ako yung mag-pe-perform pero bakit ako yung kinakabahan nang sobra rito?

Hindi...

Bigla akong nanigas sa kinauupuan ko nang marinig ko ang mala-anghel na boses na iyon.

Hindi ko kayang umibig muli
Habang-buhay na lang kitang hihintayin...

The red curtains were slowly opening. And there she was, sitting elegantly in the high chair with a microphone in front of her.

Tinatanggi ko ang tadhana na kailangang mawala ka. Handa ako na ulitin sa 'yo at aminin
Na wala nang ibang makahihigit pa
Lahat silang maganda, tila magkakamukha
Walang papantay sa 'yo, tunay kagandahan mo

Her eyes were wondering through the crowd and unexpectedly, her gazes went to my side.

Pinagpapawisan na ako kahit na fully air conditioned naman dito sa loob ng auditorium.

She now slowly turned back her gazes into the crowd as she continue to sing.

Bakit iniwan mo ako? May mali ba sa sarili ko?
Paano iisipin? 'Di mo na 'ko kayang tanggapin

As she sing those lines, pain and longing is visible in her eyes. Makikita mong ramdam na ramdam niya ang bawat liriko ng kinakanta niya. It's as if she's dedicating the song to someone.

Ngunit sandali lamang naglandas sa mga mata niya ang emosyon na iyon at bumalik na ulit ito sa malamig nitong awra.

Hindi, hindi ko kayang umibig muli
Habang-buhay na lang kitang hihintayin...

Bigla naman akong nakaramdam ng kirot nang simulan niyang kantahin ang chorus ng kanta.

Hindi, hindi, hindi ko kayang umibig muli
Habang-buhay na lang kitang hihintayin...

Hindi ko rin alam kung bakit ako nasasaktan nang ganito. I don't even know why I'm feeling this way towards her.

My eyes never dared to leave the woman singing in the stage. My mind was too occupied because of different reasons. Siguro bothered din ako dahil sobrang galing niya talagang kumanta.

Nabalik lang ako sa ulirat when I saw something happened which I did not expect.

Sa bawat sandali na 'di ka na kapiling
Pinipilit ko, kinakaya kong harapin ang totoo
Na wala ka na at wala nang iba

For the first time, I witnessed how the great
Felicia Lilianna Dela Vega shed a tear. Nakita ko kung papaano naglandas ang mga luhang halatang kanina pa nagbabadyang bumagsak sa mga mata niya while her eyes are closed.

Hindi ko alam kung mayroon pang nakapansin bukod sa akin dahil bukod sa hindi masyadong halata na umiiyak siya ay mabilis niyang naiwawaksi sa mga mata niya ang mga emosyon niya. Ang hirap niyang basahin.

Ang makapapalit pa sa pangarap nating habang-buhay magkasama

After she sang that line, I don't know pero gustong-gusto kong tumayo ngayon sa puwesto ko para punasan ang luha niya.

I want to hug her and tell her that everything is going to be alright. I want to assure her that I am here. I want her to know that it's okay to cry and be vulnerable.

Hindi, hindi ko kayang umibig muli
Habang-buhay na lang kitang hihintayin

Unti-unti namang nagbukas ang mga mata niya at makikita mo kung gaano na ito kapula ngayon.

Hindi, hindi, hindi ko kayang umibig muli
Habang-buhay na lang kitang hihintayin

Napansin siguro niyang kanina pa ako nakatingin ng diretso sa kaniya kaya naman she turned her gazes back to me again, which made me gulped. When our eyes met, I felt like my heart was going to explode anytime soon.

Hihintayin, hihintayin
Hihintayin
Hihintayin, hihintayin
Hihintayin

The moment the music stopped was also the moment I finally realized that what I feel for her is true so, I should stop denying it to myself.

Weapons down, I am now raising my white flag and surrendering the battle of my undeniable feelings for her, tapos na ang pakikipaglaban ko sa sarili ko.

I've fallen for you, Ms. Felicia Lilianna De Lavega.

I am willing to take the risks for her. Alam kong suntok sa buwan ang pinapasok ko pero I don't wanna live my life with what ifs. I will do everything to save her even if it would break me.

Handa akong ibigay ang piraso ng sarili ko para lang mabuo siya ulit.

Hindi pa rin nawawala ang tingin niya sa akin, so I smiled genuinely.

"You did great." I mouthed

Bago pa man tuluyang sumara ang kurtina ay hindi nakatakas sa mga mata ko ang munting ngiti niya. sa akin pabalik.

" I know." She replied.

Para na tuloy akong tanga ritong nakangiti mag-isa, ano ba naman 'yan si ma'am pa-fall.

Give Me Your Forever Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon